Ο Λεύκιππος ήταν Έλληνας φιλόσοφος του 5ου αι. π.Χ. από τα Άβδηρα , εισηγητής της ατομικής θεωρίας, δάσκαλος του Δημόκριτου. Διατύπωσε πρώτος την υπόθεση ότι η ύλη αποτελείται από άτομα.Η σχολή του Επίκουρου αμφισβητούσε την ιστορικότητά του. Ο Αριστοτέλης ανέφερε πως δεν υπήρχαν βασικές διαφορές στις διδασκαλίες του και του μαθητή του Δημόκριτου. Φαίνεται πως η ισχυρή προσωπικότητα του δεύτερου επισκίασε τον πρώτο και ο μαθητής ξεπέρασε το δάσκαλο. Ηταν σύγχρονος με τον Εμπεδοκλή και τον Αναξαγόρα. Του αποδίδονται δύο συγγράμματα, ο «Μέγας διάκοσμος», το βασικό σύγγραμμα της ατομιστικής σχολής, και το «Περί νου». Από το πρώτο υπάρχει μια σύντομη περίληψη, για το δεύτερο δεν ξέρουμε τίποτε βέβαιο.
Σταχυολογήματα Λόγου, Εμπειρίας, Κριτικής Σκέψης, Στάσης Ζωής και Ορθόδοξης Πνευματικότητας - Σεργιάνι στην Μνήμη, την Ιστορία, τον Πολιτισμό και την Παράδοση ως Αντίδοτο στη Λήθη και την Ακηδία.
''Τελειότατη κοινωνία ονομάζω αυτήν, όπου έχει καταργηθεί η ιδιοκτησία, έχουν εκλείψει οι προσωπικές διαφορές και έχουν εξαφανιστεί οι έριδες και οι φιλονικίες. Είναι η κοινωνία όπου όλα είναι κοινά. Οι πολλοί είναι ένας και αυτός ο ένας δεν υπάρχει μόνος του, αλλά ζει μέσα στους πολλούς''
Μ. Βασιλείου, Ασκητικές Διατάξεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου