ΤΟ ΒΗΜΑ - Ρωμαϊκή πόλη έρχεται στο φως στην κοιλάδα του Εβρου - πολιτισμός

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ρωμαϊκή πόλη έρχεται στο φως στην κοιλάδα του Εβρου - πολιτισμός

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος

Μοναχoύ Μωϋσή Αγιορείτη

Δεν συνηθίζω να γράφω εγκώμια για ζώντες και πολύ περισσότερο κολακείες. Εξ άλλου είμαι μικρός και μάλιστα μοναχός για να γράψω για εναν άξιο ιεράρχη.

Το κάνω για δύο κυρίως λόγους, γιατί κατηγορήθηκε ως αντιμοναχικός και φιλοχρήματος.

Οι κατηγορίες δεν ευσταθούν καθόλου. Πρόκειται για ένθερμα φιλομόναχο και φιλαθωνίτη και για άνθρωπο αφιλοχρήματο, αποδεδειγμένα.

Τα έργα του «Μια βραδυά στην έρημο του Αγίου Όρους», «Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ως Αγιορείτης», «»Ο Ορθόδοξος Μοναχισμός», «Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ» φανερώνουν το γνήσιο φιλοαθωνίτικο και φιλομόναχο πνεύμα του, το οποίο απέκτησε κατόπιν πολυχρόνιας μελέτης, γνωριμίας του μ’ εναρέτους Γέροντες και προσωπικού αγώνος.

Ο ανατολικός ορθόδοξος μοναχισμός, κατά τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεο, είναι ευαγγελιογέννητος, αποστολοπαράδοτος, αγιοπατερικός, ησυχαστικός, νηπτικός και αγιοτρόφος.

Έχει επισταμένα ασχοληθεί μ’ έναν πολύτιμο βλαστό του Αγίου Όρους, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, τον θεατή του ακτίστου φωτός, τον κήρυκα της χάριτος και της θεώσεως, τον υψίνου θεολόγο, που μας μίλησε για κάθαρση, νήψη, φωτισμό και θέωση, θεία μέθεξη και δοξασμό.

Αν δεν είχαμε τον Άγιο Γρηγόριο, με την προτροπή των πατέρων, την έξοδό του από τον ιερό Άθωνα και την υπεράσπιση του Ορθοδόξου δόγματος κατά του Καλαβρού Βαρλαάμ, σήμερα θα είμεθα τουλάχιστον Ουνίτες.

Μελέτησε επισταμένα ο άγιος Ναυπάκτου την αγιοπατερική σοφία. Τα έργα του κινούνται στο γνήσιο καθαρά πνευματοκίνητο πατερικό πνεύμα. Γνωρίζει καλά τι γράφει.

Αποφεύγει τον στοχασμό, τον μοντερνισμό, προσωπικές του εκδοχές και αναλύσεις. Γνωρίζει τη δύναμη της παραδόσεως, τη σημασία και αξία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας.

Γι’ αυτό δίκαια αντιδρά στη μεταπατερική σχολή και σκέψη, την οποία εύστοχα και δικαιολογημένα στιγματίζει.

Τον μοναχισμό τον βλέπει ως μία προφητική, αποστολική και μαρτυρική ζωή και μαρτυρία και όχι τόσο ως κέντρο ιεραποστολής και φιλανθρωπίας.

Η θεολογία θέλει νήψη, άσκηση και ησυχία. Δεν είναι στείρα γνώση και απομνημόνευση όρων, αλλά ζωντανό βίωμα και δυνατή εμπειρία. Το πνεύμα του ησυχασμού θα πρέπει να διέλθει τις μονές, τις εκκλησίες και τις θεολογικές σχολές. Έχουμε μεγάλη ανάγκη σήμερα από ησυχαστές θεολόγους.

Είναι αρκετά λυπηρό ένας τέτοιος άνθρωπος να κατηγορείται ως πολέμιος κι εχθρός του μοναχισμού.

Απ’ ότι γνωρίζω τα έσοδα των βιβλίων του προσφέρει στη Μονή που τα επιμελείται. Μέρος του μηνιαίου μισθού του δίνει για τις ανάγκες των γραφείων της με πολλές ανάγκες μητροπόλεώς του.

Δεν συνηθίζει να λαμβάνει χρήματα από καμία ιεροπραξία. Έτσι με πληροφορούν. Θα ήταν πολύ άδικο να κατηγορείται ως φιλοχρήματος αυτός ο ιεράρχης.

Ποτέ δεν πήρε χρήματα από ναούς και μονές. Αμαρτάνουν όσοι επιδίδονται στην ιεροκατηγορία. Δυστυχώς ορισμένοι καταφεύγουν και σε ψεύδη, για να δικαιολογήσουν τη θέση τους.

Η φιλαργυρία κατά τον απόστολο Παύλο και τον ιερό Χρυσόστομο είναι ειδωλολατρεία θεομίσητη.

Φαίνεται πως είναι ίδιον των πνευματικών ανθρώπων να κατηγορούνται, να συκοφαντούνται, να διαβάλλονται και να εξουθενώνονται.

Οι πειρασμοί συνήθως ενδυναμώνουν. Ασκούν στην υπομονή, οδηγούν στην προσευχή, στη συγχώρηση των διωκτών. Η ζηλοφθονία είναι άστοχη, μανιώδης και δαιμονοφορούμενη.

Η δίωξη των νοθευόντων την ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση δημιουργεί ισχυρές αντιδράσεις.

Η γνώση, η δύναμη, ο πνευματικός οπλισμός, η θεολογική επάρκεια, δεν θα πρέπει να τον πτοούν ουδόλως. Η ομολογία της πίστεως έχει κόστος.

Ο σταυρός ταπεινώνει και τελικά εξυψώνει. Μη παύσετε, Σεβασμιώτατε, να θέτετε λάδι στο καντήλι, ώστε να μένει ακοίμητο και να φωτίζει τα πρόσωπα του Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων Πατέρων, που τόσο αγαπάτε και σίγουρα σας προστατεύουν.

Το πλούσιο, βραβευμένο και πολυμεταφρασμένο έργο σας θέλει σίγουρα συνέχεια…

Μητροπολ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου

ΤΟ ΣΟΚ ΤΟΥ «ΑΘΕΟΥ» ΦΟΙΤΗΤΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ!

 
Πριν από αρκετά χρόνια με πλησίασε κάποιος νεαρός φοιτητής. Με πολλή διστακτικότητα, άλλα και με την ένταση του απαιτητικού αναζητητή, μού δήλωσε ότι είναι άθεος, που όμως θα ήθελε πολύ να πιστέψει, άλλα δεν μπορούσε. Χρόνια προσπαθούσε και αναζητούσε, χωρίς όμως αποτέλεσμα..

Συνομίλησε με καθηγητές και μορφωμένους. Άλλα δεν ικανοποιήθηκε η δίψα του για κάτι σοβαρό. Άκουσε για μένα και αποφάσισε να μοιρασθεί μαζί μου την υπαρξιακή ανάγκη του. Μού ζήτησε μια επιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως Θεού.

-Ξέρεις ολοκληρώματα ή διαφορικές εξισώσεις; τον ρώτησα.
-Δυστυχώς όχι, μού άπαντα. Είμαι της Φιλοσοφικής.
-Κρίμα! διότι ήξερα μία τέτοια απόδειξη, είπα εμφανώς αστειευόμενος.
Ένιωσε αμήχανα και κάπου σιώπησε για λίγο.
-Κοίταξε, του λέω. Συγγνώμη που σε πείραξα λιγάκι. Άλλα ο Θεός δεν είναι εξίσωση, ούτε μαθηματική απόδειξη. Αν ήταν κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι μορφωμένοι θα τον πίστευαν. Να ξέρεις, αλλιώς προσεγγίζεται ο Θεός. Έχεις πάει ποτέ στο Άγιον Όρος; Έχεις ποτέ συναντήσει κανέναν ασκητή;
-Όχι, πάτερ, αλλά σκέπτομαι να πάω, έχω ακούσει τόσα. πολλά.. Αν μού πείτε, μπορώ να πάω και αύριο.

Ξέρετε κανέναν μορφωμένο να πάω να τον συναντήσω;
-Τι προτιμάς; Μορφωμένο που μπορεί να σε ζαλίσει ή άγιο που μπορεί να σε ξυπνήσει;
-Προτιμώ τον μορφωμένο. Τους φοβάμαι τους αγίους.
-Η πίστη είναι υπόθεση της καρδιάς. Για δοκίμασε με κανέναν άγιο. Πώς σε λένε; ρωτώ.
-Γαβριήλ, μου άπαντα.

Τον έστειλα σε έναν ασκητή. Του περιέγραψα τον τρόπο προσβάσεως και του έδωσα τις δέουσες οδηγίες. Κάναμε κι ένα σχεδιάγραμμα. Θα πας, του είπα, και θα ρωτήσεις το ίδιο πράγμα. Είμαι άθεος, θα του πεις, και θέλω να πιστεύσω.
Θέλω μια απόδειξη περί υπάρξεως Θεού.

-Φοβάμαι, ντρέπομαι, μου άπαντα.
-Γιατί ντρέπεσαι και φοβάσαι τον άγιο και δεν ντρέπεσαι και φοβάσαι έμενα; ρωτώ. Πήγαινε απλά και ζήτα το ίδιο πράγμα.
Σε λίγες μέρες, πήγε και βρήκε τον ασκητή να συζητάει με κάποιον νέο στην αυλή του. Στην απέναντι μεριά περίμεναν άλλοι τέσσερις καθισμένοι σε κάτι κούτσουρα. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Γαβριήλ βρήκε δειλά την θέση του. Δεν πέρασαν περισσότερα από δέκα λεπτά και η συνομιλία του Γέροντα με τον νεαρό τελείωσε.

-Τι γίνεστε, παιδιά; ρωτάει. Έχετε πάρει κανένα λουκουμάκι; Έχετε πιει λίγο νεράκι;
-Ευχαριστούμε, Γέροντα, απήντησαν, με συμβατική κοσμική ευγένεια.
-Έλα εδώ, λέει απευθυνόμενος στον Γαβριήλ, ξεχωρίζοντας τον από τους υπόλοιπους. Θα φέρω εγώ το νερό, πάρε εσύ το κουτί αυτό με τα λουκούμια. και έλα πιο κοντά να σού πω ένα μυστικό: Καλά να είναι κανείς άθεος, άλλα να έχει όνομα αγγέλου και να είναι άθεος; Αυτό πρώτη φορά μου συμβαίνει.

Ο φίλος μας κόντεψε να πάθει έμφραγμα από τον αποκαλυπτικό αιφνιδιασμό.
Πού εγνώρισε το όνομα του; Ποιος του αποκάλυψε το πρόβλημα του; Τι, τελικά, ήθελε να του πει ο γέροντας;
-Πάτερ, μπορώ να σας μιλήσω λίγο; Μόλις που μπόρεσε να ψελλίσει.
-Κοίταξε, τώρα σουρουπώνει, πάρε το λουκούμι, πιες και λίγο νεράκι και πήγαινε στο πιο κοντινό μοναστήρι να διανυκτερεύσεις.
-Πάτερ μου, θέλω να μιλήσουμε, δεν γίνεται;
-Τι να πούμε, ρε παλικάρι; Για ποιόν λόγο ήλθες;

Στο ερώτημα αυτό ένιωσα αμέσως να ανοίγει η αναπνοή μου, αφηγείται. Η καρδιά μου να πλημμυρίζει από πίστη. Ο μέσα μου κόσμος να θερμαίνεται. Οι απορίες να λύνονται χωρίς κανένα λογικό επιχείρημα, δίχως καμία συζήτηση, χωρίς την ύπαρξη μιας ξεκάθαρης απάντησης. Γκρεμίσθηκαν μέσα μου αυτομάτως όλα τα αν, τα γιατί, τα μήπως και έμεινε μόνον το πώς και το Τι από δω κι εμπρός.

Ό,τι δεν του έδωσε η σκέψη των μορφωμένων, του το χάρισε ο ευγενικός υπαινιγμός ενός άγιου, αποφοίτου μόλις της τέταρτης τάξης του δημοτικού. Οι άγιοι είναι πολύ διακριτικοί. Σού κάνουν την εγχείρηση χωρίς αναισθησία και δεν πονάς. Σου κάνουν την μεταμόσχευση χωρίς να σού ανοίξουν την κοιλιά. Σε ανεβάζουν σε δυσπρόσιτες κορυφές δίχως τις σκάλες της κοσμικής λογικής. Σου φυτεύουν την πίστη στην καρδιά, χωρίς να σου κουράσουν το μυαλό. 

Πηγή : Τρελο-γιάννης

Θηβών και Λεβαδείας Γεώργιος....

Ο Μητροπολίτης Θηβών πήγε στο χωράφι να μαζέψει ελιές για τους φτωχούς

Φορώντας ένα τζόκεϊ για τον ήλιο, ένα απλό ζωστικό και χωρίς τίποτα που να θυμίζει τον βαθμό του, ο Μητροπολίτης Θηβών π. Γεώργιος έκανε κάτι που σπάνια βλέπουμε στην Ελλάδα. Πήγε σε ένα χωράφι και μαζί με άλλους κληρικούς αλλά και εθελοντές, μάζεψε ελιές προκειμένου να φτιαχτεί λάδι για τους φτωχούς.

Μάλιστα η ιδέα για την συγκομιδή των καρπών του δέντρου - συμβόλου της Ελλάδας ήταν δική του.

Το χωράφι και οι ελιές ανήκουν στην κοινότητα Λουκισίων. Οι κάτοικοι και οι φορείς της περιοχής αποφάσισαν να παραχωρήσουν τους καρπούς των δέντρων τους με σκοπό το λάδι που θα παραχθεί να χρησιμοποιηθεί αφενός μεν για τις ανάγκες το ιδρυμάτων της Μητροπόλεως αφετέρου δε για τους συνανθρώπους μας, που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση.

Πηγή : Τρελο-γιάννης

Η ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΦΡΑΓΚΟCΥΝΗ←«ΜΝΗΜΟΝΙΟ»→ΡΩΜΗΟCΥΝΗ

Η ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΦΡΑΓΚΟCΥΝΗ←«ΜΝΗΜΟΝΙΟ»→ΡΩΜΗΟCΥΝΗ

Καταντήσαμε απαίδευτοι, φραγκεμένοι ελλαδογραικοί;
  του Ρωμανού Ξενοφάνουc Ανδρούτσου
Πόσο μακράν απέχει η θεωρία της τευτονοφραγκικής, μεγαλοαστικής ευγονικής και του ταξισμού από την προτροπή του Θεανθρώπου προς τον πλούσιον νεανίσκον (Ματθ., ιθ΄ 16); Αλλά και από την επιλογή των «μωρών, των ασθενών, των εξουθενωμένων και των αγενών» ως κήρυκες του κοσμοσωτήριου έργου Του; «Βλέπετε γάρ την κλήσιν υμών, αδελφοί, ότι ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς, αλλά τα μωρά τού κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή τού κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα καταισχύνη τα ισχυρά, και τα αγενή τού κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήση, όπως μη καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον τού Θεού» (Α΄ Κορ., α΄ 26-29).
Και πόσο παραστατικά θα διετράνωνε αργότερα την ανθρώπινη φυλετική ισότητα και ο Άγιος Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής, ο οποίος, τον 4^ο αι. μ.Χ. κήρυξε ότι: «(…) όπως η Γη παράγει και άσπρα και μαύρα σταφύλια, έτσι διαμορφώνει και άσπρους και μαύρους ανθρώπους, όμως όλοι είναι παιδιά του Θεού και προορίζονται για τον παράδεισο (…)».
Πόσο διαφέρει λοιπόν η σταυρική και οδυνόμενη Ορθόδοξη βιοηθική της θυσίας, της ανυστεροβουλίας και της φυλετικής και κοινωνικής ισότητας, απ’ αυτής του Δυτικού Κόσμου όπως την σκαρφίστηκε ο εξευρωπαϊσμένος «νόμος του κάρμα» μέσω της παπικής ταξικής «θεολογίας» των «προεπιλεγμένων και προσεσωσμένων» του Άνσελμου; Αλλά και ο «ημίθεος» της Μασονίας και του «Διαφωτισμού», ο «θεμελιωτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και… μέγας δουλέμπορος Βολταίρος μαζί με τους λοιπούς εμπνευστές και υπερασπιστές της «υπεροχής της Αρίας Φυλής», τους εμπνευστές της Κu Klux Klan, των γκούλαγκς και των Άουσβιτς, αλλά και τους συγχρόνους νατοϊκούς «εξαγνιστές»;
«“Τα στρογγυλά μάτια τους, η πλακουτσωτή μύτη τους, τα χείλια τους που είναι πάντα παχιά, τα διαφορετικά διαμορφωμένα αυτιά τους, το μαλλί στο κεφάλι τους, το μέτρο της ίδιας της νοημοσύνης τους, όλ’ αυτά ορθώνουν ανάμεσα σ’ αυτούς και τα άλλα είδη τεράστιες διαφορές”.
“Και δεν είναι άνθρωποι παρά το παράστημα του σώματος, μιας κι η ικανότητα στο να διατυπώνουν την σκέψη τους απέχει υπερβολικά πολύ από την δική μας. Τέτοιοι είναι εκείνοι που έχω δει και έχω εξετάσει. Εάν η αντιληπτικότητά τους δεν είναι τελείως διαφορετικής φύσης από την δική μας, είναι σε κάθε περίπτωση πολύ κατώτερη. Δεν είναι ικανοί στο να δείξουν οποιασδήποτε μεγάλη συγκέντρωση. Έχουν πολύ μικρή συνδυαστική ικανότητα και δεν δείχνουν ικανότητα να κατακτήσουν ούτε τα πλεονεκτήματα ούτε για τις καταχρήσεις της φιλοσοφίας μας”.
“Ένα σπουδαίο ζήτημα είναι επίσης το αν προέρχονται (οι Αφρικανοί) από τους πιθήκους ή εάν οι πίθηκοι προέρχονται από αυτούς. Οι σοφοί μας μας έχουν πει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα Θεού. Να λοιπόν μια ωραία εικόνα του θείου κατασκευαστή: Μια πλακουτσωτή μαύρη μύτη με ελάχιστη ή και ανύπαρκτη νοημοσύνη. Σίγουρα θα έρθει καιρός που θα μάθουν ακόμη και αυτά τα ζώα πώς να καλλιεργούν καλά το έδαφος, να καλλωπίζουν τα σπίτια και τους κήπους τους και να γνωρίσουν τις πορείες των αστεριών: Ο οποιοσδήποτε χρειάζεται τον χρόνο του για όλα”».


              Βολταίρος Μοντεσκιέ Γίββων

Oι μασόνοι συκοφάντες της Ρωμηοσύνης, γνήσια τέκνα του ανθρωποπαθούς και ρατσιστικού «Διαφωτισμού».
Αριστερά: Ο φιλόσοφος και… δουλέμπορος, Βολταίρος. Μυήθηκε στην ονομαστή μασονική στοά “Des Neuf Soeurs”, Paris, France, στις 7-4-1778 σε ηλικία 84 ετών. Στην ίδια στοά ενετάχθη το 1777 στην οποία διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο κι ο Αμερικανός Βενιαμίν Φραγκλίνος προκειμένου να συγκεντρώσει χρήματα για τον πόλεμο της ανεξαρτησίας της Αμερικής από τους Άγγλους.
Κέντρο: O βαρώνος Moντεσκιέ. O θιασώτης του αριστοκρατικού πολιτεύματος, πολιτικός φιλόσοφος και εμπνευστής του Νεοφιλελευθερισμού, μυήθηκε στην στοά “The Horn Tavern”, London, England, την 12-5-1730.
Δεξιά: ο στρατευμένος ιστορικός παραχαράκτης και εχθρός της Ρωμηοσύνης, Γίββων. Μυήθηκε στην μασονική στοά “Friendship no. 3”, London, England, στις 19-12-1774.
Τουλάχιστον σήμερα, οι νεοάριοι απόγονοι του Βολταίρου και του Χίτλερ, δείχνουν διατεθειμένοι να ανεχθούν την «πλακουτσωτή μύτη» αλλ’ επουδενί την «ελάχιστη ή και ανύπαρκτη νοημοσύνη» των εξουθενωμένων μεταναστών…: «“Να υποβάλλονται σε τεστ ευφυΐας όσοι επιθυμούν να μεταναστεύσουν στη Γερμανία πρότειναν μέλη του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ (…)”. “(…) Εκτός από μία σωστή διάπλαση και επαγγελματικά προσόντα, η ευφυΐα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Είμαι υπέρ των τεστ ευφυΐας” δήλωσε ο Πέτερ Τραπ, μέλος του CDU, στην εφημερίδα Bild (…)».
Eυτυχώς όμως, που προς το παρόν, τέτοιες ακραίες φωνές δεν εισακούγονται, αλλά μάλλον δεν θα πρέπει να αισιοδοξούμε ιδιαίτερα, λόγω του πρότερου βαρέως «ποινικού μητρώου» των «πεφωτισμένων εθνών της Ευρώπης».
Και τολμούν μετά οι αμνήμονες εταίροι μας και το «Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι», να κάμουν σ’ εμάς, τους Έλληνες Ορθοδόξους, κήρυγμα περί ρατσισμού, ισότητας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σεβασμού στην ετερότητα και την διαφορετικότητα. Ή μήπως αποτελεί ιστορική ανακρίβεια, το γεγονός, ότι η Ρωμηοσύνη αγκάλιαζε και εξαγίαζε όλες τις φυλές της γης; Ότι μεριμνούσε πρωτίστως για τους αναγκεμένους, τους χωλούς, τους λεπρούς, τα «μωρά», τα «ασθενή» και τους «μακαρίους τους πτωχούς τω πνεύματι»; Γι’ «αυτά τα ζώα με την πλακουτσωτή μύτη και την ελάχιστη νοημοσύνη» και για όλους τους αδικημένους, σε αντίθεση με τον ανηλεή και απάνθρωπο φραγκοσαξωνικό υποπολιτισμό που ανέκαθεν διαπόμπευε και εξεδίωκε κάθε σωματική και διανοητική αναπηρία και κάθε θρησκευτική, φυλετική και κοινωνική διαφορετικότητα.
Οι Φραγκοσάξωνες δεν κατέδιδαν τα σχέδια της Επανάστασης του ’21 στον Σουλτάνο; Οι ίδιοι δεν συκοφάντησαν το «Βυζάντιο» και την Ορθοδοξία, κλείνοντας και τα εκατοντάδες μοναστήρια μας κατά την βαυαροκρατία;* Αυτά τα εργαστήρια παραγωγής αγίων και «αντιστασιακών» μαρτύρων που τόνωναν το φρόνημα και ξεσήκωναν τον σκλαβωμένο λαό μας;
Γιατί αποκρύβουμε επιμελώς από την μαθητιώσα και σπουδάζουσα νεολαία μας, την αξεπέραστη κοινωνική πρόνοια των λησμονημένων μας «βυζαντινών» προγόνων; Τα λεπροκομεία, τα πτωχοκομεία, τα νοσοκομεία, τα οικοτροφεία, τα γηροκομεία την φιλάνθρωπη πολιτική της Εκκλησίας μας και την σοσιαλιστική πολιτική τόσων Ρωμηών αυτοκρατόρων μας, όπως του Ρωμανού Α΄ Λεκαπηνού, του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου, του Νικηφόρου Φωκά, του τόσο παρεξηγημένου Βασίλειου Β΄ του Βουλγαροκτόνου, του Ιωάννη Κομνηνού, του Αγίου Ιωάννη Βατάτζη κ.α., των οποίων οι «Νεαρές», ερχόντουσαν σε ευθεία ρήξη με τα συμφέροντα των πλουσίων και δυνατών!
_______________

* «(…) Λοιπόν, αν κάποιος μετά από αυτά θελήση να μάθη γιατί κατήντησε η Ορθοδοξία σ’ αυτά τα χάλια, ας διαβάση Αδαμάντιο Κοραή!Αυτός μετά την Επανάστασι του 1821 εγκαινίασε αυτή την γραμμή στην Ελλάδα. Αυτός είναι εκείνος, ο οποίος εγκαινίασε τον διωγμό εναντίον του Ησυχασμού, εναντίον του παραδοσιακού Μοναχισμού, εναντίον της Ορθοδόξου και μόνης σωστής θεραπείας της ψυχής του ανθρώπου (…)

(… ) Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι καθ’ όλην την περίοδο, που κατείχαν και κυβερνούσαν εδάφη της Ρωμηοσύνης οι Φράγκοι, ξέρανε πάρα πολύ καλά την δύναμη της Ορθοδοξίας, που ήταν και είναι η Ησυχαστική παράδοσις. Διότι η Ησυχαστική ευσέβεια ήταν εκείνη που έδινε την δύναμη στους Ορθοδόξους να αντέχουν την σκλαβιά. Γιατί; Διότι εκείνος που έχει νοερά προσευχή δεν φοβάται τίποτε, αφού μέσα στην καρδιά του έχει την μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος, που τον πληροφορεί ότι κατέχει την αληθινή πίστι περί Θεού, καθώς και τα ορθά φρονήματα περί Θεού και είναι ο άνθρωπος αυτός σε θέσι να υπομείνη οποιαδήποτε βασανιστήρια για την Βασιλεία των Ουρανών. Αυτό το ήξεραν όχι μόνο οι Φράγκοι, αλλά και οι Τούρκοι. Οπότε ήταν γνωστό επί αιώνες ότι η δύναμις της Ορθοδοξίας είναι ο Ησυχασμός (…).
(…) Αφού λοιπόν ανιχνεύσανε οι Φράγκοι την δύναμη αυτή της Ορθοδοξίας, τι έκαναν για να την εξαφανίσουν; Έθεσαν ως στόχο τους την διάλυση του Ησυχασμού μετά την ίδρυση της Νέας Ελλάδας, δηλαδή μετά την Επανάσταση του 1821.
Και το έργο αυτό ανέλαβε ο Αδαμάντιος Κοραής. Αυτός κήρυξε πόλεμο κατά του Ησυχασμού τότε, που στόχος και των Ρώσσων και των Ευρωπαίων μετά την Επανάσταση του ’21 ήταν η εκρίζωσις, η εκθεμελίωσις, του Ησυχασμού από την Χριστιανική Παράδοση. Έτσι φθάσαμε σήμερα στο σημείο να θεωρούμε αυτήν την παράδοση ότι είναι μία παρονυχίδα, μία λεπτομέρεια, ένα παρελθόν φαινόμενο της Ορθοδόξου Παραδόσεως. Μάλιστα στα σχολικά βιβλία, που χρησιμοποιούνται στο Γυμνάσιο, μάθαμε ότι είναι μία αίρεσις αυτός ο Ησυχασμός, μία μηδαμινή, μία τιποτένια παράδοσις (…)».
Δυστυχώς όμως, μετά την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς, την ιστορία της ένδοξης Ελληνορωμαϊκής Χριστιανικής μας Αυτοκρατορίας μαζί με όλην την πολιτικοδιπλωματική της προίκα, την απεμπολήσαμε, επειδή οι μασονοπροτεστάντες Όθωνες, Άρμανσμπεργκ και Μάουρερ, συνεργία των ντόπιων πολιτικάντηδων, εξαπάτησαν και εδίωξαν τους Ρωμηούς επαναστάτες και πατέρες μας για να καταντήσουν όλους εμάς, σε βάθος χρόνου, απαίδευτους φραγκεμένους ελλαδογραικούς.
Τι δεν έκαναν οι τότε νεοκαρλομάγνοι, προκειμένου να μας αποκόψουν τον «ομφάλιο λώρο» με το ρωμέηκο Πατριαρχείο, με την ανακήρυξη του Αυτοκεφάλου της ελλαδίτικης Εκκλησίας το 1833 και την ταύτισή της με το επαρχιακό εξαρτημένο κρατίδιο.
Οι Φραγκολατίνοι κι οι Φραγκοβαυαροί δεν αλλοίωσαν την Παιδεία, τον κλήρο και το εκκλησιαστικό μας φρόνημα και δημιούργησαν τις στρατιές των πνευματικών και πολιτικών γενιτσάρων μέσα από την Ουνία κι από τις αθρόες υποτροφίες που προσέφεραν στην τότε πάμφτωχη νεολαία μας, προκειμένου να την πείσουν να φοιτήσει στα, κατά Παϊσιον, ανθελληνικά «Πανεπιζήμια» των «πεφωτισμένων εθνών της Ευρώπης»; Αυτά που παρήγαγαν τους μυριάδες των ανυποψίαστων, «διαφωτισμένων» αρχοντοχωριατών, λογίων και πολιτικών εντολοδόχων των ευρωπαϊκών ανακτόρων και στοών, που μας κυβερνάνε έως τα σήμερα;
Σε πόσες ληστείες αρχαιοτήτων και χειρογράφων δεν προέβησαν πολλοί δούκες, μαρκήσιοι και κόμητες, αυτοί οι αδυσώπητοι δήθεν «φιλέλληνες» αρχαιοκάπηλοι, οι Κοκερέλ, οι Φόστερ, οι Λινκ, οι Έλγιν, οι Χάλλερ και οι Φαβέλ, οι νέοι Bέρροι, Σύλλες, Τίτοι και Καλιγούλες, κατά τη διάρκεια της οθωμανικής μας σκλαβιάς…




Ο μασόνος Λόρδος Έλγιν
Σύμφωνα με τον, επί 50 έτη, «Μέγα Διδάσκαλο της Μεγάλης Στοάς της Σκωτίας», τον 11^ο «Κόμη Έλγιν» και σημερινό μεγαλοφεουδάρχη, AlexanderThomas Bruce, ο πρόγονός του και «διασώστης των «Μαρμάρων του Παρθενώνα», Λόρδος Έλγιν o 7^ος , ήταν μέλος της μασονικής στοάς “St. David” no 36, Edinburgh, από το 1819, μέλος της στοάς “Naval and Military” no. 40 και της «Σκωτικής Βασιλικής Αψίδας» από το 1827 έως το 1835!
Αλλά και στην ρατσιστική καλβινιστική Αμερική, τους “greasy Greeks” – «λαδιάρηδες Γραικούς» – δηλαδή τους μετανάστες παππούδες μας, δεν τους τοποθετούσαν στα πίσω καθισματα των λεωφορείων μαζί με τους «νέγρους», μέχρι που πείστηκαν πως ανήκουν στην «Λευκή Φυλή» μετά την συμμετοχή τους στον πόλεμο της Κορέας (1950 – 1955), οπότε και τους επέτρεψαν να κάθονται στις μπροστινές θέσεις μαζί με την “White Supremacy”;
Aνέκαθεν, λοιπόν, ο εμπαιγμός και η αχαριστία τους ήσαν αμείωτες… Απόδειξη, οι ναύτες «σύμμαχοι» που έκοβαν τα χέρια όσων Ρωμηών προσπαθούσαν να ανέβουν στα «συμμαχικά» πλοία για να σωθούν κατά την πυρπόληση της Σμύρνης, η ένοχη ανοχή τους στο ανθελληνικό πογκρόμ των Κεμαλιστών στην Κωνσταντινούπολη και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο στα «Σεπτεμβριανά» του 1955 και στους διωγμούς, στην πυρπόληση και στην λεηλασία των περιουσιών των εναπομεινόντων Ρωμηών της Πόλης και όχι μόνον.

πηγή Τρελο-γιάννης

Όπως το γάλα μιας μητέρας που χύνεται....

            -Γέροντα, πώς μπορεί να βάλη κανείς όλον τον κόσμο μέσα στην καρδιά του;

        -Πώς μπορεί να αγκαλιάση όλον τον κόσμο, όταν τά χέρια του είναι μικρά;... Για να βάλη κανείς όλον τον κόσμο στην καρδιά του, πρέπει να πλατύνη την καρδιά του.

          -Πώς θα γίνη αυτό, Γέροντα;

         -Με την αγάπη. Αλλά κι αυτό δεν φθάνει. Χρειάζεται μητρική αγάπη. Η μάνα αγαπάει τα παιδιά της περισσότερο από τον εαυτό της. Αυτήν την αγάπη αν αποκτήση κανείς, αγαπάει όχι μόνον όσους τον αγαπούν αλλά και εκείνους που τον βλάπτουν, γιατί, όπως η μάνα όλα τα δικαιολογεί, έτσι και αυτός πάντα βρίσκει έλαφρυντικά για τους άλλους και ρίχνει το βάρος στον εαυτό του. Ακόμη και να τον κλέψουν, νιώθει τύψεις, αν πιάσουν τον κλέφτη και τον βάλουν στην φυλακή. "Εξαιτίας μου φυλακίσθηκε, θα λέη. Αν έβρισκα τρόπο να του δώσω τα χρήματα που του χρειάζονταν, δεν θα έκλεβε καί δεν θα ήταν τώρα στην φυλακή".

      Η μητρική αγάπη όλα τα καλύπτει, όλα τα σβήνει. Αν ένα παιδί κάνη μια ζημιά ή φερθή άσχημα, η μάνα του αμέσως το συγχωρεί, γιατί είναι παιδί της. Έτσι, και όταν αγαπάς τον πλησίον σου με αγάπη μητρική, δικαιολογείς τις αδυναμίες του και δεν βλέπεις τα σφάλματά του· κι αν τα δης, τα συγχωρείς. Τότε η καρδιά σου πλημμυρίζει από αγάπη, γιατί γίνεσαι μιμητής του Χριστού που μας ανέχεται όλους.

...

   Εγώ τώρα ξέρετε πώς νιώθω; Νιώθω τέτοια μητρική αγάπη, τέτοια στοργή και τρυφερότητα, που δεν είχα πρώτα. Χωράει μέσα μου όλος ο κόσμος. Θέλω να αγκαλιάσω όλους τους άνθρώπους, για να τους βοηθήσω. Γιατί η αγάπη δεν μπορεί να μείνη κλεισμένη στην καρδιά. Όπως το γάλα μιας μητέρας που το παιδάκι της πέθανε, τρέχει και χύνεται, έτσι και η αγάπη θέλει να δοθή.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε΄, Πάθη και Αρετές, έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σσ. 214-216. 

Πηγή : Τρελο-γιάννης

Ο άγνωστος Μουσταφά Κεμάλ

Αφιερωμένο στους Έλληνες Κεμαλολάγνους και Τουρλολάγνους

γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Ένα από τα πιο θεοποιημένα πρόσωπα της παγκόσμιας ιστορίας ήταν ο ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας, ο Μουσταφά Κεμάλ ο επονομαζόμενος Ατατουρκ που στις 10/11 είναι η επέτειος του θανάτου του. 
Στη πραγματικότητα ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής και υπαίτιος της τραγικής Μικρασιατικής καταστροφής, ο πατέρας της εθνοκάθαρσης της Μικράς Ασίας με τα αμέτρητα θύματα της, ο δημιουργός ενός αυταρχικού καθεστώτος που σήμερα είναι υπό έντονη αμφισβήτηση και που καθόρισε τις τύχες της σύγχρονης Τουρκίας.

Το πρωί της 1 Αυγούστου 1921 αρχίζει η ελληνική προέλαση προς τον Σαγγάριο ενώ στις 10/8 άρχισαν οι πρώτες σφοδρές μάχες. Οι Έλληνες σημειώνουν τις πρώτες εντυπωσιακές επιτυχίες καθώς πολεμάνε με ξεχωριστή ανδρεία την οποία ο ίδιος ο Κεμάλ αναγνώρισε επανειλημμένα. Εδώ, εκτυλίχτηκε ένα άγνωστο επεισόδιο που παρά λίγο θα άλλαζε όλη την ροή του πολέμου και κατά συνέπεια όλη την ιστορία της Μικράς Ασίας, αλλά και του ελληνισμού της Ανατολής χωρίς το γνωστό τραγικό τέλος που ήρθε μετά από ένα χρόνο. Στις 12 Αυγούστου, παραμονή κρίσιμης μάχης στο ύψωμα του Τουρμπέ-Τεπέ, ο Κεμάλ προωθείται μόνος του για να επιθεωρήσει την κατάσταση καβάλα σε ένα γκρίζο άλογο συνοδεία των επιτελών του. Σε μια στιγμή και ενώ παρατηρούσε από ένα ύψωμα τις κινήσεις των ελληνικών στρατευμάτων, υπακούοντας στο μεγάλο του πάθος, βγάζει από την τσέπη του ένα πακέτο και ανάβει ένα τσιγάρο. Η εικόνα όμως της σπίθας του σπίρτου ταράζει το άλογο και τινάζεται απότομα βγάζοντας ένα διαπεραστικό χλιντρίμισμα. Ο Κεμάλ δεν μπορεί να κρατηθεί και πέφτει με το στήθος και το κεφάλι προς το έδαφος. Αμέσως δημιουργείται μεγάλη ταραχή, οι αξιωματικοί του τρέχουν αλαφιασμένοι νομίζοντας πως ο αρχηγός τους είναι νεκρός. Αντιλαμβάνεται κανείς πως θα ήταν οι εξελίξεις της Μικράς Ασίας αν ο Κεμάλ σκοτώνονταν από αυτό το πέσιμο. Τελικά τη γλύτωσε με κάποια σοβαρά κατάγματα στο στήθος, τα οποία όμως δεν τον εμπόδισαν, παρά τις προειδοποιήσεις των γιατρών του, να σηκωθεί από το κρεβάτι σε δυο μέρες και να ξαναγυρίσει στο μέτωπο.

Μετά από ένα χρόνο περίπου εκδηλώθηκε η μεγάλη τουρκική αντεπίθεση.
 Ήταν η Μικρασιατική καταστροφή. 
Όταν άρχισε η τραγική υποχώρηση του ελληνικού στρατού αποκομμένος από τις βάσεις εφοδιασμού και επικοινωνίας του, ο Κεμάλ σε ένα λόφο έβλεπε από τις διόπτρες του τις δυνάμεις του να προελαύνουν και τους Έλληνες προδομένοι να τρέχουν για να σωθούν. Κοιτάζοντας με φανερή ικανοποίηση το πεδίο της μάχης σε μια στιγμή στρέφει το βλέμμα του από το τηλεσκόπιο προς τις κοιλάδες όπου είχε αρχίσει η τραγική φυγή των Ελλήνων και φωνάζει δυνατά : «-Ει Χατζηανέστη, γκελ ογλουλαρίν κουρτάρ». Δηλαδή, «Ει Χατζηανέστη έλα να σώσεις τα παιδιά σου». Μάταια όμως, ο Χατζηανέστης, (ο Έλληνας αρχιστράτηγος), γλεντούσε στην Σμύρνη, ανίκανος να κάνει οτιδήποτε στην μεγαλύτερη ιστορική καταστροφή του νεότερου ελληνισμού. 

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1922, ο Μουσταφά Κεμάλ, ο υποτιθέμενος πονετικός στους αντιπάλους του ηγέτης, όπως ήθελαν να τον παρουσιάζουν οι Τούρκοι στην μεγάλη κινηματογραφική τους παραγωγή, έδειξε το πραγματικό του σκληρό πρόσωπο, ( Από την βιογραφία του Κεμάλ με τον τίτλο «Moustafa Kemal ou la mort d un empire», του Γάλλου ιστορικού ερευνητή Benoist-Menchin, ). Οι Τσέτες είχαν ήδη μπει στην Σμύρνη, η πόλις καίγονταν και οι χριστιανοί σφάζονταν στην προκυμαία, πολλοί έπεφταν στην θάλασσα να σωθούν από τις φλόγες, πνίγονταν και τα πτώματα σκέπαζαν τα νερά. Ο μεγάλος θριαμβευτής και εμπνευστής αυτής της σφαγής, ο Μουσταφά Κεμάλ, ο Γαζί πλέον, κοίταζε απαθής από ένα εξώστη ψηλά την μεγάλη αυτή σφαγή και την πυρπόληση της Σμύρνης. Σε μια στιγμή γύρισε απότομα στους παρευρισκόμενους πίσω του και τους φώναξε δυνατά : «Κοιτάξετε αυτή την σκηνή. Απόψε γίνεστε μάρτυρες του τέλους μιας εποχής. Αυτή η πυρκαγιά είναι ένα σύμβολο. Συμβολίζει την τελική απαλλαγή της πατρίδας μας από τους προδότες και τους εμπορίσκους. Από εδώ και πέρα η Τουρκία ελεύθερη και εξαγνισμένη δεν θα ανήκει παρά μόνο στους Τούρκους». Με αυτές τις κυνικές φράσεις μπροστά στις εκατόμβες των χριστιανών θυμάτων, ο Μουσταφά Κεμάλ αγνάντευε με ένα ποτήρι ακλοόλ, την μεγάλη σφαγή της Σμύρνης. Δεν έκανε τίποτα για να σώσει τους χιλιάδες νεκρούς αυτής της σφαγής που τόσο αδρά περιγράψανε πολλοί μάρτυρες, όπως η Μαρτζορί Χαουτζπιάν στο έργο της, «Η Σμύρνη στις Φλόγες», ο πρόξενος των ΗΠΑ στην Σμύρνη, George Horton, και πολλοί άλλοι.

Τέσσερα χρόνια μετά τον θρίαμβο του μεγάλου νικητή και Γαζί του πολέμου της ανεξαρτησίας, Μουσταφά Κεμάλ, ο «Γκρίζος Λύκος» της Μικράς Ασίας έδειξε για άλλη μια φορά την απάνθρωπη σκληρότητα του. Θέλοντας να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού στην Τουρκία και να επιβάλει ουσιαστικά την στυγνή του δικτατορία, συνέλαβε και εκτέλεσε ένα φρικτό σχέδιο εξόντωσης των αντιπάλων του που περιγράφεται με όλες τις λεπτομέρειες από τον βιογράφο του Benoist-Menchin. Στις 5 Αυγούστου του 1928 το βράδυ, οργανώνει μια μεγάλη δεξίωση στην προεδρική του πλέον κατοικία, στην Τσάνκαγια της Άγκυρας. Οι καλεσμένοι έρχονται σιγά σιγά ντυμένοι όλοι με ευρωπαϊκά ρούχα καθώς ο αναμορφωτής της Τουρκίας είχε επιβάλει και το ευρωπαϊκό ντύσιμο. Ιδιαιτέρα οι γυναίκες είχαν μια μοντέρνα ευρωπαϊκή εμφάνιση κάτι το τελείως νέο για τα αυστηρά ισλαμικά ήθη. 
 
Ο ίδιος ο Κεμάλ εκείνο το βράδυ για πρώτη φορά κάλεσε τους καλεσμένους του να χορέψουν ευρωπαϊκούς χορούς, απαγορεύοντας ουσιαστικά καθετί το ανατολίτικο και πρόσφερε τις ντάμες στους καβαλιέρους για να εκτελέσουν το βαλς που πρώτος εκείνος παρουσίασε στους καλεσμένους του. «–Χορέψατε», φώναξε ο νέος ηγέτης της σύγχρονης Τουρκίας. «-Θέλω όλοι να απόψε να χορέψετε ευρωπαϊκά βαλς» και έδωσε πρώτο το παράδειγμα παίρνοντας μια ντάμα για να χορέψουνε ένα βιεννέζικο βαλς. Η βραδιά ήταν όμως βαριά, καθώς η καλοκαιρινή ζέστη ανακατεύονταν με τις νότες του ευρωπαϊκού πιάνου που γέμιζαν όλη την ατμόσφαιρα. 

Έξη χιλιόμετρα όμως πιο πέρα εκτυλίσσονταν ένα μεγάλο δράμα. Σε μια μεγάλη πλατεία και από τους στύλους της ηλεκτρικής εταιρίας κρέμονταν οχτώ απαγχονισμένες φιγούρες, θύματα της κεμαλικής θηριωδίας. Ήταν όλοι οι ηγέτες της αντιπολίτευσης που είχαν έρθει και αυτοί καλεσμένοι για την δεξίωση πέφτοντας στην παγίδα που τους είχε στήσει ο Κεμάλ. Όλοι είχαν συληφθεί και είχαν απαγχονιστεί στην δημόσια πλατεία. Τα κορμιά τους κρεμασμένα έπαιζαν στις ανταύγειες του ηλεκτρικού από τις κολώνες της πλατείας, σχηματίζοντας ένα μακάβριο γκράνγκινιολ θέμα. Ο πρέσβης της Σοβιετικής Ένωσης που περνούσε με το διπλωματικό αυτοκίνητο εκείνη την ώρα από τη πλατεία, αργοπορημένος για την δεξίωση, έμεινε αποσβωλομενος από την εικόνα που αντίκρισε. Γυρίζοντας όμως στον σοφέρ του, του είπε να μην θυμάται τίποτα από το τραγικό θέαμα της πλατείας αυτής. Ήταν το τέλος των πρώην συντρόφων και συνεργατών του Κεμάλ στην μεγάλη πορεία της τουρκικής ανεξαρτησίας. Ο Γκρίζος Λύκος τους είχε ανταμείψει για την αφοσίωση τους στον νέο μεγάλο ηγέτη της χώρας τους. Τα άψυχα κορμιά τους, όπως κρέμονταν με αυτό τον φρικτό τρόπο, ήταν άλλη μια μαρτυρία της μεγάλης σκληρότητας του Κεμάλ Ατατούρκ, του πατέρα της σύγχρονης Τουρκίας. 

Γεννημένος σε ένα μικρό χωριό, τη Χαραυγή, έξω από τη Θεσσαλονίκη, ο Κεμάλ είχε ποτιστεί από νωρίς με ευρωπαϊκές ιδέες καθώς έκανε περισσότερο με Εβραίους και Έλληνες παρέα, παρά με Τούρκους. Σε αυτό το περίεργο κύκλωμα λειτούργησε και ο Κεμάλ και οι περισσότεροι Νεότουρκοι. Πάρα πολλοί συγγραφείς υπεστήριξαν ότι ο Κεμάλ ήταν Εβραίος, παρά τις έντονες προσπάθειες του κεμαλικού καθεστώτος να απορρίψει αυτή την άποψη. Η αναμφισβήτητη όμως απόδειξη για το γεγονός αυτό έρχεται από ένα σπάνιο βιβλίο με τον τίτλο, «Κρυφοί Εβραίοι», που το έγραψε ένας επιφανής αρχιραββίνος, ο Ιωακείμ Πρινζ, (εκδόσεις Random House, Νέα Υόρκη 1973). Στην σελίδα 122 αυτού του βιβλίου διαβάζουμε ότι, «ανάμεσα στους ηγέτες της επαναστάσεως των Νεότουρκων, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα τον εκμοντερνισμό της Τουρκίας, ήταν ο Ντζαβίντ Μπέη, (που εκτελέστηκε από τον Κεμάλ), και ο Μουσταφά Κεμάλ. Και οι δύο ήταν φλογεροί Ντονμέδες, (Εβραίοι που είχαν εξισλαμιστεί επιφανειακά). Ο Ντζαβίντ Μπέη έγινε υπουργός οικονομικών και ο Κεμάλ αργότερα ηγέτης του κινήματος υιοθετώντας το όνομα Ατατούρκ, (πατέρας των Τούρκων). Οι αντίπαλοί του, (Ενβέρ) προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν την εβραϊκή καταγωγή του για πολιτικό τους όφελος αλλά χωρίς επιτυχία. Οι περισσότεροι Νεότουρκοι στην νέα επαναστατική κυβέρνηση προσηύχοντο στον Αλλάχ αλλά ο αληθινός προφήτης τους ήταν ο Σαμπατάι Σεβή, (ο θρησκευτικός αρχηγός των Ντονμέδων), ο επονομαζόμενος «Μεσσίας από την Σμύρνη». Για να αντιληφθούμε την αξιοπιστία των παραπάνω θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Ιωακείμ Πρινζ, ήταν επί 12 έτη, (1925-1937), ραβίνος στο Βερολίνο αλλά όταν τα πράγματα «αγρίεψαν» στην Γερμανία, το 1937, έφυγε στην Αμερική. Προηγουμένως όμως, σαν καλός σιωνιστής, συμβούλευε τους πιστούς του να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη και όχι στην Αμερική. Από το 1958 έως το 1966 ήταν πρόεδρος του Αμερικανό-εβραϊκού κογκρέσου και δύο φορές πρόεδρος των εβραϊκών οργανώσεων των ΗΠΑ. .

Ο Κεμάλ διακατεχόταν και από πολλά και φοβερά πάθη όπως το αλκοόλ. Η μεγάλη του μανία εναντίον καθετί θρησκευτικού, που το θεωρούσε ως αντίθετο προς τη ροή της ιστορίας, ήταν απόρροια της αθεΐας του, αλλά για πολλούς, που τον έζησαν από κοντά, ήταν ένας άνθρωπος που έδινε μεγάλη σημασία στις προλήψεις στην μαγεία και επηρεάζονταν από τις «αόρατες δυνάμεις». Το τέλος του ήταν τραγικό και σίγουρα δεν ανταποκρινόταν στην ιστορική θέση που του αποδόθηκε μετέπειτα. Πέθανε πνιγμένος στο αλκοόλ και στις κρίσεις μοναξιάς που είχε. Ο Κεμάλ, ήταν ο «πατέρας» των Τούρκων, αλλά στην πραγματικότητα έγινε ο «πατέρας» των μη Τούρκων, ο «πατέρας» των πολιτών μιας εκτουρκισμένης αλλά χωρίς ταυτότητα νέας Τουρκίας. Ίσως γι' αυτό βοηθήθηκε τόσο πολύ από ξένες δυνάμεις για να επιβληθεί και να χτυπήσει καθετί που συνδεόταν με την παραδοσιακή Οθωμανική Αυτοκρατορία με αιματηρό τίμημα την μεγάλη γενοκτονία των εκατομμυρίων χριστιανών της Ανατολής. 

Πηγή : Τρελο-γιάννης