''Τελειότατη κοινωνία ονομάζω αυτήν, όπου έχει καταργηθεί η ιδιοκτησία, έχουν εκλείψει οι προσωπικές διαφορές και έχουν εξαφανιστεί οι έριδες και οι φιλονικίες. Είναι η κοινωνία όπου όλα είναι κοινά. Οι πολλοί είναι ένας και αυτός ο ένας δεν υπάρχει μόνος του, αλλά ζει μέσα στους πολλούς''
Μ. Βασιλείου, Ασκητικές Διατάξεις

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Αποψεις : παπα-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ


«Η αιμοδιψής Γερμανία και το κανιβαλιστικό τραπεζοπιστωτικό σύστημα»


Είναι γνωστό, το ότι στην ιστορία του ανθρώπου, έχει αποδειχθεί, πως λάθος πολιτικές επιλογές, καταδικάζουν τους λαούς, σε οδυνηρές συνέπειες και τελικά καταστροφή.
Μια ημερομηνία σταθμός, για την δημιουργία της «λεγόμενης» νέας Ευρώπης, υπήρξε αναντίρρητα η 3η Οκτωβρίου 1990, ημέρα επανένωσης της Γερμανίας. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε μια ολέθρια πολιτική επιλογή, τόσο της καπιταλιστικής δύσης όσο και του καταρρέοντος «υπαρκτού σοσιαλισμού». Για μια Ευρώπη που είχε πληρώσει στο «πετσί» της, παρόμοιες αποφάσεις αμνηστίας και «αμνησίας», για μια χώρα Killer (δολοφόνο), η οποία αιματοκύλησε στη διάρκεια τριάντα ετών δύο φορές την ανθρωπότητα, με τους δύο παγκοσμίους πολέμους που προκάλεσε, θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον αδιανόητο, να ληφθεί μια τέτοια απόφαση το 1990. Μα δυστυχώς τα συμφέρονται που κυριαρχούν, συνήθως αλέθουν τους λαούς και μαραίνουν τα όνειρα της νιότης πριν αυτά καλά – καλά ανθήσουν. Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σήμερα, 23 χρόνια μετά την επανένωση αυτού του μνησίκακου και ρεβανσιστικού έθνους, να καλούμαστε να πληρώσουμε σε «αίμα» εκείνη την πολιτική επιλογή.
Σε τούτη τη συγκυρία η Γερμανία επέλεξε άλλο τρόπο να αποκαταστήσει το κύρος της που απωλέσθηκε, μέσα από τις δύο ήττες της, στους αντίστοιχους δύο μεγάλους πολέμους που ξεκίνησε, έτσι επέλεξε να ξεκινήσει και το 3ο ευρωπαϊκό πόλεμο, τούτη τη φορά όχι με στρατιωτικά μέσα και όπλα, αλλά με οικονομικά. Συγκεκριμένα, η Γερμανία σήμερα, κάνει ευρεία χρήση, του «κανιβαλισμού» που έχει σαν βασική «αξία» του ο καπιταλισμός και κατά συνέπεια το αγαπημένο του «παιδί» το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Με αυτό τον τρόπο οι τράπεζες αντικατέστησαν, τα τανκς, τα κανόνια, τισ βόμβες, τα εκτελεστικά αποσπάσματα. Με μια λέξη αποφασίστηκε η γενοκτονία της Ευρώπης και η επιστροφή της στη δουλοκτητική εποχή. Μέσα από τις τράπεζες λοιπόν, η Γερμανία ελέγχει απόλυτα της εθνικές ευρωπαϊκές οικονομίες και διαμέσου αυτών, τις ζωές και τις τύχες των ευρωπαϊκών λαών.
Η στοχοποίηση είναι διαρκής, συνεχής και εξακολουθητική, πρώτη ήταν η Ελλάδα, ακολούθησε η Ισλανδία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία στη πρώτη φάση του σχεδίου της να αποικιοποιήσει την Ευρώπη, και αφού δεν συνάντησε αντιστάσεις και αντιδράσεις, αλλά εισέπραξε μόνο «ναι» από τις δοσιλογικές και γερμανόδουλες κυβερνήσεις που διοικούν δυστυχώς την Ευρώπη στη πλειοψηφία της, με χαμηλών τόνων λαϊκές αντιδράσεις απόλυτα ελεγχόμενες από το σύστημα, προχωρεί τώρα ανεμπόδιστα στη δεύτερη φάση, που είναι ο πλήρης «εξανδραποδισμός» και η «εξαθλίωση» των λαών. Προχωρεί πέρα από τη λήψη εξοντωτικών οικονομικών μέτρων, στην «εκτέλεση» λαών, όπως στη περίπτωση της Κύπρου, κάτι για το οποίο διαθέτει τεράστια πείρα, μέσα από τη δολοφονική της δράση, στους δύο προηγούμενους πολέμους.
Το ερώτημα που αυτονόητα τίθεται είναι το εξής: μπορεί να σταματήσει αυτή η πορεία των ευρωπαϊκών λαών προς τα «κρεματόρια»; Η απάντηση είναι φυσικά το «ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ». Φτάνει να αποφασίσουμε να συνεργαστούμε, να ομονοήσουμε και να προσανατολιστούμε προς τον οικονομικό θάνατο του δημίου μας. Συγκεκριμένα:
α) Να αναγκαστεί η Γερμανία να βγει από το ευρώ ή να βγουν όλες οι άλλες χώρες από το ευρώ, επιστρέφοντας στα εθνικά τους νομίσματα, αφήνοντάς την μόνη
β) Να επιχειρηθεί νέα ευρω-αφρικανική ένωση σε μεσογειακό αρχικά επίπεδο
γ) Να επιχειρηθεί ευρω-ασιατική ένωση με τη συμμετοχή της Ρωσίας και άλλων ασιατικών χωρών
δ) Να σταματήσουν άμεσα όλες οι εμπορικές συναλλαγές όσων χωρών έχουν πληγεί από τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, με τη χώρα αυτή
ε) Να ψηφιστεί, στα κοινοβούλια των ήδη χρεοκοπημένων και των υποψηφίων προς χρεοκοπία κρατών , μονομερής διαγραφή, του χρέους προς το ΔΝΤ (διεθνές νομισματικό ταμείο) που ελέγχουν οι ΗΠΑ και την ΕΚΤ (ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα) που ελέγχει η Γερμανία
Η παρούσα ευρωπαϊκή ένωση αποδείχτηκε μια τραγική φάρσα και το ενιαίο νόμισμα το ευρώ, ένα εργαλείο χειρισμού, καθυπόταξης και εξαθλίωσης των ευρωπαϊκών λαών, γυρίζοντας την Ευρώπη πολύ πίσω από το 1789, στην εποχή της δουλοκτητικής φεουδαρχίας.
Η Γερμανία στην ανάλγητη και μισάνθρωπη αυτή πολιτική της, διαμέσου της οποίας επιχειρεί να «εκτελέσει» έθνη και λαούς, έχει ένα βασικό τόσο ιδεολογικό όσο και θρησκευτικό υπόστρωμα. Έχει την ιδεολογία, του ιδεατού γερμανικού έθνους των «αρείων», που είναι φυλετικά ανώτερος των άλλων, με αυτή τη παράνοια να συμπληρώνεται από το θρησκευτικό υπόβαθρο, ενός ηθικιστικού προτεσταντισμού, έτσι δημιουργείται ένα παραληρηματικό μίγμα, εθνικισμού και ηθικιστικής δεοντολογίας, μέσα από μια άτεγκτη αυστηρότητα..
Δυστυχώς οι Γερμανοί το Θεό τον αντιλαμβάνονται σαν εκδικητή – τιμωρό που θυμίζει πολύ περισσότερο, κάποια θεότητα από τις Ούνικες καταβολές τους.
Ιστορικά δείγματα παρόμοιας "γραφής", έδωσε πολύ νωρίς ο πρόγονός των γερμανών, ο Καρλομάγνος, μέσω των πρωτοεμφανιζόμενων τότε γερμανικών φύλων, στο ευρωπαϊκό «γίγνεσθαι» με «αντάξιους» συνεχιστές του τον Κάιζερ (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), τον Χίτλερ (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και τη Μέρκελ (Γ΄ …… Πόλεμος).


Πηγή : www.pheme.gr

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Μια Θεολογική προσέγγιση......

ΜΠΑΓΑΣΑΣ
(Στίχ. -Μουσική: Νικόλας Άσιμος. Δίσκος: «Το λυχνάρι του Διογένη») 


Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια Ανάγκη μόνωσης, αποφυγής «κόσμου» με την Θεολογική-αρνητική σημασία, αποφυγής θορύβου-πολυκοσμίας. Ο Θεός αγαπά την ησυχία και φανερώνεται μέσα σε αυτήν π. χ. τόποι ανέγερσης Μοναστηριών. Μακριά από τις νοσηρές σχέσεις, την τύρβη και την φθορά της καθημερινότητας (ανταλλακτικότητα - εμπόριο κλπ. ). Η επιδιωκόμενη συνάντηση (Θεού-ανθρώπου) αφορά την σωματοψυχή άνθρωπο και έχει οντολογικό χαρακτήρα.
 

θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια. Ανάγκη ηρεμίας, ελευθερίας, πορεία προς απελευθέρωση, σιωπή, συνάντηση με την απεραντοσύνη της κτίσεως. Όπου λανθάνει ο Κτίστης. Λιβάδια: ανάγκη Παραδείσου. Μεταπτωτικά: «Εκάθησεν Αδάμ κατέναντι του Παραδείσου».

Να ξαναγίνω καβαλάρης. Ξανά: επαναπόκτηση απολεσθέντων χαρισμάτων. Καβαλάρης: άνω θρώσκω. Αρχοντικός προορισμός: «κατάρχειν των κτισμάτων», άνθρωπος άρχων κτίσεως και παθών του, γήινος όχι χαμερπής.

και ξαναέλα να με πάρεις, Ουρανέ. Επαναπροσδιορισμός - αναδιαπραγμάτευση σχέσης. Ουρανός-Θεός. Ξανά: προσωπική οικείωση μεταμορφωμένης φύσεως εκ της ενανθρωπήσεως. Πρόσκληση και παράκληση, αγωνία και ελπίδα, εμπιστοσύνη στην δυναμική της θεϊκής αγάπης. Ουρανέ: αδυναμία του στίχου να κυριολεκτήσει, τρόμος θεϊκής αυθεντίας, επιλογή παραμονής στην φανερή υπαινικτικότητα της αυθεντίας του Ουρανού. Διαλεκτική μεταξύ Θεού δυνάστη - ανεξάρτητου από τον άνθρωπο και τον μικρόκοσμό του με τον Θεό της αγάπης, φίλο, συντρέχτη, βοηθό και σκεπαστή. Σχήμα: ξαναγίνω-Καβαλάρης = ξαναέλα-Ουρανέ.

Για δεν υπήρξα κατεργάρης. Αρκεί η αγαθή προαίρεση όπως φαίνεται στις πράξεις. Απουσία πώρωσης. Αμαρτήματα υπάρχουν ως αγνοήματα, όχι ενσυνείδητα.

και την χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ. Η ανάγκη της σχέσης, της ζεστασιάς από την θεϊκή παρουσία. Προσπά-θεια μαγνητισμού της θεϊκής βοήθειας και προσοχής. Χωρίς την θεϊκή αγάπη, παρουσία και χάρη η ανθρώπινη ζωή, τα ανθρώπινα δημιουργήματα, η κτίση είναι καταδικασμένα στη φθορά και τον θάνατο, βραχύβια, άνευρα και όζοντα θνητότητα. Λέξη κλειδί: χάρη.

Ρε μπαγάσα περνάς καλά εκεί πάνω. Βεβαιότητα για θεϊκό «νιρβάνα» (;). Μπαγάσα: στοιχείο φιλίας-οικειότητας, αλήθεια σχέσης, επαλήθευση κατ' εικόνα.

Μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω. Ανάσα: πνοή ζωής - θεραπευτικό ψυχοσωματικής ενότητος. Ανάγκη οικείωσης εσωτερικών χαρακτηριστικών του Θεού (ειρήνης, αγάπης) ζέστα ανάσας Θεού ως στοιχείο ζεστασιάς, θαλπωρής, αλήθειας, ύπαρξης και θεραπείας.

Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις. Περιρρέουσα ατμόσφαιρα: κινήματα αθεΐας, απρόσιτο Θεού, φιλοσοφικά-πολιτικά κινήματα.

Σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις. Σιωπή του Θεού λόγω αυτεξουσίου, μη σύλληψη Θεού με φθαρτούς οφθαλμούς, ανάγκη ύπαρξης άλλου είδους οπτικής, σιωπηλή, επιβλητική, βέβαιη ύπαρξη, δεν αρκεί βλέπω αλλά ενεργώ.

Πρότεινέ μου κάποια λύση, Αναμονή θεϊκής παρεμβάσεως. Στόματα Θεού: Άγιοι-Εκκλησία. Τέλος η αντίδραση, διάθεση σύνθεσης, βεβαιότητα ριζικής λύσεως. 
Δεν θα σου παρακοστίσει. Παρακοστίσει: Ο Σταυρός, το υψηλότερο «κόστος», έχει επισυμβεί, όλα τα άλλα «φθηνότερα». Το μεγάλο «κόστος» της σωτηρίας είναι πληρωμένο άπαξ δια παντός• «Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου... ».

Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια, Αντίδωρο: Τα σα εκ των σων. Στιχοποιία, δώρο αντιδωρούμενο. Σου προσφέρω το δώρο σου (παραβολή ταλάντων). Δεν σε φοβούμαι, δεν διαθέτω κάτι καλύτερο, διότι ανταποδίδω ό, τι καλύτερο έχω στην αγάπη Σου.

με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν, Αξίζει το δώρο που αντιπροσφέρεται με ελευθερία από τον δωρητή. Κέντρο τραγουδιών «ρεφρέν». Αφιερώνεται το καλύτερο (ρεφρέν) του καλύτερου (τραγουδιού) στον Καλύτερο (Θεό).

για το χαμένο μου αγώνα. Χαμένος αγώνας: αποτυχημένες προσπάθειες, λάθος διαδρομές, στρατεύσεις, μα διάθεση για πάλη, όχι χλιαρότητα. Η ταπείνωση να τραγουδήσει τον «χαμένο αγώνα». Τραγουδά την πτώση του για να φανεί έτσι το μεγαλείο του Θεού.

που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν. Ξεπεσμένος - ανώφελος - αναποτελεσματικός αγώνας, ύπαρξη ανεπίγνωστων αγωνιστών που συνεχίζουν ακόμη. Κάθε αγωνιστής λάμπει. Μόνα: γιατί ο στιχουργός βαδίζει δρόμο διαφορετικό αλλαγής, μετανοίας.

Αφήνω πίσω το σαματά Δεν μπορείς να υπαντήσεις το Θεό στη σύγχυση, τον θόρυβο, τις έριδες, ανάγκη μονώσεως.

Και τους ανθρώπους. Απόλυτη μόνωση, μοναχική πορεία «συν πάσι τοις αγίοις» αοράτως. Πορεία συναντήσεως Του «υπέρ πάντα άνθρωπον», «ελθέ μόνος προς μόνον... ».

Έχω χορτάσει κατραπακιές Σφάλματα-πτώσεις: μαθήματα, μετάλλια.

Και ψάχνω τρόπους. Μόνιμη αναζήτηση, η ανθρώπινη περιπέτεια στην ιστορία.

πως να ξεφύγω από τη μοίρα Αποφυγή καθημερινότητας, ευρείας οδού, του συνηθέστερου - εύκολου -βέβαιου - αυτονόητου.

γιατί έχω μέσα μου πλημμύρα, Ουρανέ; Πλημμύρα: το με την χάρη του Θεού ξαφνικό πλεόνασμα αγάπης δίχως ρου και τέλος, όχι ποτάμι ή λίμνη αγάπης, δηλαδή νερό με τοπικά και χρονικά όρια.

Για δεν υπήρξα κατεργάρης Όρα ανωτέρω.

και θα το θες να με φλερτάρεις, Γαλανέ. Διαρκές παιχνίδι (φλερτ) του Θεού με τον δύσκολο αλλά ειλικρινή άνθρωπο. Με σκοπό τον θείο έρωτα, Νυμφίος Χριστός. (Άσμα ασμάτων. Αγιος Συμεών Νέος θεολόγος. Ο Ουρανός-Θεός εκπροσωπείται από το γαλανό χρώμα, εκφραστικό ουρανού και θάλασσας, περιληπτικό του ανθρωπίνου μικρόκοσμου. )

Pε μπαγάσα περνάς καλά εκεί πάνω,Το «κρυφτούλι» του Θεού, η φαινομενική απάθεια και απόσταση του Θεού λόγω σεβασμού στην ανθρώπινη ελευθερία. Απολαμβάνουμε όλοι ανεπίγνωστα πτυχές των ευεργεσιών Του. λ. χ. υγεία, προστασία κλπ. Επισκέπτεται προσωπικά μόνον όταν προσκαλείται προσωπικά και υπό προϋποθέσεις.

κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω. Μόνο να με προσέξεις μου αρκεί. Μόνο η ματιά Σου είναι ικανή να απαλλάξει από τις αγωνίες και τα άγχη, να πληρώσει την καρδιά αγάπη και ειρήνη. Όπως το βρέφος στο γονικό βλέμμα. Το σχήμα ξεκινά από τα ισχυρότερα χάρη - ανάσα - λύση και φτάνει στη ματιά, το πλέον ανέξοδο και απλό, το αυτονόητο.

'Κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις, Οι φαινομενικές μεταπτώσεις της βουλής του Θεού στα ανθρώπινα μάτια. Ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις.
Μεταπτώσεις της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης που προβάλλονται στον Θεό. Ύπαρξη παιδαγωγικών περιόδων εκχύσεως (ευλογία-ευτυχία) και άρσεως της χάριτος (δοκιμασία-πειρασμός).

κι ό, τι σου 'ρθει κατεβάζεις Ανερμήνευτο θεϊκών κινήσεων. Ερμηνεία εν χρόνω.

Μη θαρρείς πως με ταράζεις. Αυτός που αγαπά τον Θεό δεν τον φοβάται. «Η αγάπη έξω βάλλει τον φόβον». Βεβαιότητα περί της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο. Αταραξία δεν σημαίνει αναισθησία αλλά εμπιστοσύνη και βεβαιότητα, δηλαδή πίστη.

Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα,
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν.


Αναδημοσίευση από το περιοδικό ΣΥΝΑΞΗ τεύχος 95 - Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2005.

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Φίλε αναρχικέ!...

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Φίλε αναρχικέ!...: ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ (ο απροσκύνητος) Καταρχάς θέλω να σου ζητήσω συγγνώµη. Γιατί δεν ξέρω να µιλάω όπως εσύ. Εγώ νιώθω ότι είµαι του ...

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Ο άθεος (;) διά Χριστόν σαλός των Εξαρχείων

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Ο άθεος (;) διά Χριστόν σαλός των Εξαρχείων: Ο Νικόλας ο Άσιμος είναι μια προσωπικότητα που χαρακτήρισε και τα Εξάρχεια και την ελληνική ροκ σκηνή - όχι μόνο (ή όχι τόσο) με τα τραγούδ...