........από την Σαλογραία!

Αλαλιασμένο,  κι αποπροσανατολισμένο μου

Tα γεγονότα και οι ερμηνείες τους, από κτίσεως κόσμου, στα μάτια των  φιλο-σόφων,  υφίστανται ως  δυο σαφώς ξεχωρισμένες  νοητικές ποιότητες.

Οι περισσότεροι, ωστόσο  από μας, συνεχώς,  ασυνείδητα,  στις περισσότερες  περιπτώσεις,  γεγονότα και ερμηνείες γεγονότων,   συγχέομε.
 Αποφαινόμαστε περί παντός του επιστητού,  με ατράνταχτη, πλανεμένη  βεβαιότητα, ως
μικροί,  και αντίΧριστοι πάπες, αποφαινόμαστε,  κυριότατα,  αποφαινόμαστε  για εσωτερικές ποιότητες ανθρώπων και καταστάσεων που ουδέποτε εκ του σύνεγγυς, προσεγγίσαμε.

-Αμαρτία, μεγάλη! Αστοχία. Δηλαδή λάθος  μεγάλο!


Και δε συμφέρουν, καθόλου μα καθόλου,  τα λάθη επειδή 
πάντα πολύ ακριβά τα πληρώνουμε.

Δυστυχώς  παραμένουμε  κουφάλογα- όταν  από θεία  αγάπη,  μάς ελέγχει η Γραφή:

"Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην; Τω ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει, δυνατός γαρ ο Θεός στήσαι αυτόν. Σταθήσεται δε"

Σε ελεύθερη μετάφραση δηλαδή:

-Φιλάρα αναγνώστα, γιατί φαντάζεσαι ότι ξέρεις π ο ι ο ς είναι ο πλησίον και   ανάποδα τον κρεμάς- όταν δεν σου μιλάει κατά πως εσύ γουστάρεις ν' ακούσεις;
-Για σύνελθε!
Ο κάθε δούλος, που στέκεται ή πέφτει, μόνο μπροστά  στον Κύριο του,
 πέφτει ή στέκεται. Μονάχα στον Κύριο του,  απέναντι, τυγχάνει  υπόλογος.

Και όταν έρθει του χρόνου το πλήρωμα, μονάχα ο Κύριος Ιησούς,  θα τον  κρίνει.

-Καμία μανταμίτσα,  με υφάκι  σαν και του λόγου σου.
Κανένας φαρισαίος, Τορκουεμάδας,  παπάς ή δεσπότης.

Και ακόμα, ο συνάνθρωπός σου,  αν έχει πέσει σε λάσπη και σκουριασμένα χώματα,  ο Κύριος Ιησούς,  μπορεί να τον ανορθώσει επάνω, σαν γίγαντα.

Και να τον καταστήσει  φόβητρο των προαιώνιων Εχθρών του.

-Δια ταύτα, εσύ,  άτεγκτε και άδικε δικαστή Ρόϊ- Μπίν  μου,  μόκο,μόκο μόκο!
 Σε προειδοποιώ!
 Για το καλό σου!
 Εδώ μια αιωνιότητα "παίζεται".
Αν δεν κάνεις μόκο, μόκο, μόκο, σ' έχει πάρει ο Εξαποδούλης και σ' έχει σηκώσει!

Το θέμα  τεράστιο, δεν θα τ' ανοίξω, μόνο  θα
κλείσω την  πανταχούσα μου,  με ένα   ανέκδοτο.

Όπως είπε και κάποιος  λόγιος, (δε θυμάμαι ποιος , ας με συγχωρεί  για το προσεγγίζον   αλτσχάϊμερ) :

-Λίγη καθημερινή  δόση  τρέλας,  μάς προστατεύει από το να μην τρελαθούμε ολότελα!

Πάμε λοιπόν για το ανέκδοτο και ευχαριστώ  το συνάδελφο που προωθώντας το,  έκανε  το γελάκι  μου  να σκάσει σαν μικρό  καρπούζι,  πεταμένο με φόρα,  στης  ευθυμίας το δάπεδο!

Σαλογραία
.....................................................................
........................................................................

Στο τρελάδικο!

O Κώστας και η Άννα ήταν κι οι δυο ασθενείς σε ψυχιατρική κλινική.

Μια μέρα κι ενώ περπατούσαν δίπλα στην πισίνα της κλινικής, ο Κώστας χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, πηδάει στα άπατα.

Βυθίζεται στον πυθμένα της πισίνας και μένει εκεί. 

Αμέσως η Άννα πηδάει για να τον σώσει.

Κολυμπάει μέχρι τον πυθμένα, σέρνει τον Κώστα έξω από την πισίνα και τον πηγαίνει στο δωμάτιό του.

Όταν ο διευθυντής της κλινικής μαθαίνει για την ηρωική πράξη της Άννας, δίνει αμέσως εντολή να της δοθεί εξιτήριο, κρίνοντας πως έχει επανακτήσει την ψυχική της ισορροπία. 

Πάει λοιπόν στην Άννα και της λέει:

 «Έχω καλά κι άσχημα νέα. 

Τα καλά νέα είναι ότι φεύγεις από εδώ, γιατί αντέδρασες πολύ λογικά σε μια κρίση.

 Με το να πηδήξεις μέσα στην πισίνα και να σώσεις τη ζωή ενός άλλου ασθενή, απέδειξες ότι είσαι ένα ψυχικά υγιές άτομο. 

Τα άσχημα νέα είναι ότι ο Κώστας, που έσωσες, κρεμάστηκε στο μπάνιο με τη ζώνη της ρόμπας του, αμέσως μετά από τη διάσωσή του. 

Λυπάμαι, αλλά είναι νεκρός.»

Και η Άννα απαντά:

 «Δεν κρεμάστηκε μόνος του.

Τον έβαλα εκεί για να στεγνώσει. 

Πότε φεύγω;»

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ!

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ;

κλικ στις φωτογραφίες για μεγέθυνση

 ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ; 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

    Διαβάζουμε στο περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» άρθρο με τίτλο «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ» το οποίο μας παρουσιάζει τις θέσεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ (Χ.Α) για την Ορθοδοξία. Από το 5σέλιδο κείμενο απομονώσαμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα τα οποία και σας παρουσιάζουμε με λίγα σχόλια ώστε να γίνει κατανοητό το ασυμβίβαστο μεταξύ Χριστιανισμού και Εθνικοσοσιαλισμού. Το ιδεολόγημα που προωθεί η Χ.Α δεν διαφέρει από το αντίστοιχο του Ναζισμού όπως αυτό εκφράστηκε από τους θεωρητικούς του. Σε αυτό η Εκκλησία είναι απλά ένα εφόδιο, ένα εργαλείο το οποίο πρέπει να υποταχθεί στις εθνικοσοσιαλιστικες αρχές. Σε αντίθετη περίπτωση η Εκκλησία πρέπει να καταστραφεί για να μην αποτελεί εμπόδιο. Υπάρχει άλλωστε και το παράδειγμα που έδωσε η ναζιστική Γερμανία με τις διώξεις των Χριστιανών. Ο Ουίλιαμ Σίρερ παραθέτει ολόκληρο κεφάλαιο για τις διώξεις των εκκλησιών. Ο Χίτλερ, για λόγους στρατηγικής, φρόντισε να συγκαλύψει τους στόχους του και υπέγραψε «κονκορδάτο» με το Βατικανό το 1934. Ο Πάπας και η ρωμαιοκαθολική ιεραρχία ήταν πρόθυμοι να συνεργαστούν, αλλά απογοητεύθηκαν πλήρως. «Κατά την διάρκειαν των επομένων ετών χιλιάδες καθολικών ιερέων, κα­λογραιών και λαϊκών ηγετών συ­νελήφθησαν, πολλοί εξ αυτών βάσει χαλκευθεισών κατηγοριών περί «ανηθικότητος» ή 'λαθρεμπορίου ξένου συναλλάγματος'» (Σίρερ, ο.π., σελ. 353-354).¹

Εξάλλου η χριστιανική διδασκαλία περί αμαρτίας είναι εντελώς αντίθετη με την Άρεια ιδεολογία. Στο περιοδικό των Ες -Ες «Schwartze Korps» τονίζεται ότι «Η πτώση -και όλη η έννοια της αμαρτίας όπως έχει διατυ­πωθεί από την Εκκλησία, η οποία περιλαμβάνει ανταμοιβή ή τιμωρία σ' έναν άλλο κόσμο - είναι απαράδεκτη για το Βόρειο άνθρωπο, αφού είναι ασύμβατη με την «ηρωική» ιδεολογία τού αίματός μας» (Μπάρλεϊ, ο.π., σελ. 259). ²

-ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ-

ΑΠΟ ΤΟ  ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ  «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» 

(Αρ.Τεύχους 133 - ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2007)

Σύμφωνα με την Χ.Α η Ορθοδοξία για αιώνες ήταν ένα κράμα από «ανατολίτικες ακρότητες» μη συμβατές με το …Ελληνικό πνεύμα, Πυθαγορισμού και Ορφισμού  ενώ αν δεν υπήρχαν οι Πατέρες της Εκκλησίας (προσέξτε τα εισαγωγικά) να οριοθετήσουν την πίστη (δογματοποίηση) θα είχε ήδη καταργηθεί η Παλαιά Διαθήκη!

«Άλλαξε το πνευματικό μας επίπεδο» και άλλαξε και η θρησκεία! Προσέξτε ότι ο συγκρητισμός συνεχίζεται! … Ο Θεός – Υπερκοσμική δύναμη -…όπως κι αν ονομάζεται και ΟΠΩΣ ΚΙ ΑΝ ΤΟΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΥΜΕ! Για την Χ.Α τα δόγματα που οριοθετούν την γνησιότητα της πίστης περιττεύουν και σύμφωνα με την θρησκευτική ιδεολογία της υπάρχουν πολλοί δρόμοι προσέγγισης του Θεού. Ιδιαίτερα προσέξτε την τελευταία πρόταση η οποία καταλήγει με μια μάλλον υπόσχεση (απειλή;). «Ο χριστιανισμός εξέφραζε άριστα το νέο επίπεδο ωριμότητας όλους αυτούς τους τελευταίους αιώνες.» Ρωτάμε την Χ.Α. Το «νέο» αυτό επίπεδο είναι το τελευταίο; Αναμένει άλλο, ανώτερο επίπεδο το οποίο θα μας ωθήσει σε μια νέα ανώτερη θρησκεία; Όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης, το θρησκευτικό κατασκεύασμα της Χ.Α δεν έχει σχέση με την Ορθόδοξη πίστη των Αγίων Πατέρων αλλά όπως διαπιστώνουμε, έχει άμεση σχέση με τις διδασκαλίες της Νέας Εποχής του Υδροχόου.

Χωρίς σχόλια...

Όπως θα την επαναφέρουμε εμείς... 

Το άρθρο όσο προχωράει, τόσο ξεκαθαρίζει τα πραγματικά νοήματα που κρύβονται πίσω από τις λέξεις. Αυτός λοιπόν είναι ο χριστιανισμός της Χ.Α! «Αποκαθαρμένος» από τα «εβραϊκά στοιχεία» και με την πρόσληψη… αμιγώς γερμανικών (προφανώς Ελληνικών για την Χ.Α). Αλλά αναρωτιόμαστε ποια είναι αυτά τα αμιγώς γερμανικά (Ελληνικά) στοιχεία που θα προσθέσουν στην Ορθοδοξία;  

Η Χ.Α πιστή στο συγκριτισμό συνεχίζει. Ο "βαθμός ωριμότητος" καθορίζει και την θρησκεία του κάθε λαού...

   Αυτή είναι η αντικειμενική αλήθεια για την «Ορθοδοξία» της Χ.Α. : «Η θρησκεία είναι επιθυμητή ΕΦ’ ΟΣΟΝ δεν στέκεται εμπόδιο» στις επιδιώξεις της. Παραδείγματα θα φέρουμε πάλι από την Ναζιστική Γερμανία όπου ο ίδιος ο Χίτλερ, στις ιδιωτικές του συζητήσεις θεωρούσε το Χριστιανισμό οργανωμένο ψεύδος, προσδοκώντας ότι το «σάπιο κλαδί» θα έπεφτε μόνο του και ότι θα απομείνουν ως πιστοί οπαδοί «μερικές περίεργες γριές, όσο γίνεται πιο γκαγκά και πτωχές τω πνεύματι».³

Επίσης το ναζιστικό μόρφωμα με το όνομα «Γερμανοί-Χριστιανοί» προσπάθησαν να απαλλάξουν το Χριστιανισμό από τα κατά την άποψή τους ιουδαϊκά στοιχεία. «Η Παλαιά Διαθήκη καταργήθηκε ως Ιερό βιβλίο, ενώ τα Ευαγγέλια ξαναγράφτηκαν, για να αποδείξουν ότι ο Χριστός δεν ήταν Εβραίος... Ο Χριστός που συμπονούσε και υπέφερε αντικαταστάθηκε από έναν οργισμένο εκκαθαριστή τοκογλύφων (αργυραμοιβών) ή έναν Παγκόσμιο Στρατιώτη, κατά πως οι Γερμανοί Χριστιανοί «λύτρωναν το Λυτρωτή» (Μπάρλεϊ, ο.π., σελ. 258)^.4

Χωρίς Σχόλια...

Η αποκάλυψη εκ μέρους της Χ.Α! ΟΙ εθνικοσοσιαλιστές δεν πολέμησαν την Εκκλησία στο βαθμό που την πολέμησε ο κομμουνισμός, επειδή καταλάβαιναν ότι δεν θα μπορούσαν να επικρατήσουν στη συνείδηση του λαού! Αλλά και φιλοδοξίες για καθιέρωσή τους ως «κοσμικής θρησκείας»! 

Κι άλλη αποκάλυψη. Καταλαβαίνουμε ποιό είναι το θρησκευτικό - μεταφυσικό της υπόβαθρο; Έχει σχέση με τον Χριστιανισμό; Καθόλου.

 

    Και η αυλαία πέφτει με το τελευταίο απόσπασμα το οποίο δηλώνει ξεκάθαρα τις θρησκευτικές προθέσεις της οργάνωσης με το όνομα ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Άμεσος στόχος του μελλοντικού τους κράτους είναι η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ της γνήσιας Ελληνικής θρησκευτικότητας και ο εξοβελισμός της «ιουδαϊκής μοιρολατρίας». Όσο κι αν θέλουν να κρυφτούν πίσω από ταμπέλες Ορθοδοξίας οι θεωρητικοί της Χ.Α δεν μπορούν να αποκρύψουν τα χαμόγελά τους προς τις πραγματικές τους αγάπες. Προς τον Απόλλων, προς την Ηώ και τον Υπερίωνα. Οι Υπερβόριοι αδελφοί τους στη Ναζιστική Γερμανία είχαν προσπαθήσει να προσαρμόσουν τον Χριστιανισμό στα πλαίσια της ιδεολογίας χωρίς τελικά να το καταφέρουν.  Εδώ θα επιχειρήσουν το ίδιο; 

---

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1,2,3,4: ΔΙΩΞΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ- Γιάννη Ζερβού, στη σελίδα μας http://www.egolpion.com/nazi_diwxeis.el.aspx

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

28  ΜΑΪΟΥ  2012

Παράδοξα!

“Άδειο το βλέμμα σου, κούφιες οι ώρες μας στα ενυδρεία σε χώσαν ζωή”

Απίστευτο, κι όμως αληθινό αυτό που αποκαλύπτει το Ποντίκι σήμερα. Η εφορία έστειλε στον Νικόλα Ασιμο, τον γνωστό καλλιτέχνη ο οποίος αυτοκτόνησε το 1988, ειδοποίηση για να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες του.
Συγκεκριμένα του ζήτησε να κόψει τις εργασίες του ως ελεύθερος επαγγελματίας, να κλείσει το μπλοκάκι δηλαδή, αλλιώς πρέπει να πληρώσει 700 ευρώ ως φόρο επιτηδεύματος.
Τι να πει κανείς. Ο Ασιμος από εκεί ψηλά θα τους μουντζώνει και θα τους τραγουδά τα γνωστά ροκ τραγούδια του.
«Άδειο το βλέμμα σου, κούφιες οι ώρες μας
στα ενυδρεία σε χώσαν ζωή
συνηθισμένοι ο καθένας στο ρόλο του
κι η φαντασία μας έχει χαθεί
την ξεπουλήσαμε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ
την ξεπουλήσαμε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ»

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ!

περιοδικό manifesto: Η σκιά του Αλέξη

ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ!

ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ, ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟ ΠΑΡΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥΣ, ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

 

Μέσα σ΄αυτήν την αθεϊστική λαίλαπα, ας δείξουμε με θάρρος την ορθόδοξη ταυτότητά μας. Θέλουν να μας βγάλουν το σταυρό; Ας τον φοράμε όλοι πάνω μας κι ας μη μείνει κανένα σπίτι χωρίς εσταυρωμένο! Εδώ κάποιοι δίνουν το αίμα τους για το σταυρό, εμείς τι κάνουμε για το Χριστό μας;

Μετά τη φασιστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, άρχισαν η μία μετά την άλλη οι διάφορες αθεϊστικές ομάδες να μάχονται εναντίον κάθε ιερού και όσιου στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας και να συναγωνίζονται σε μένος κατά των αυτονόητων δικαιωμάτων των Ορθόδοξων Ελλήνων. Τη σκυτάλη , μετά το παρατηρητήριο του Ελσίνκι , πήρε φυσικά ο Σύριζα, αλλά και ο «Συνήγορος του Πολίτη» (ποιου αλήθεια πολίτη, πάντως σίγουρα όχι του ΄Ελληνα που έχει πρώτιστα χρέος να προστατέψει !!) που δεν ντράπηκε να ζητήσει να γίνει προαιρετική η πρωινή προσευχή και ο εκκλησιασμός στα σχολεία με το πρόσχημα δήθεν της προστασίας των δικαιωμάτων των αλλόθρησκων μαθητών.

Μέσα σ΄αυτήν την αθεϊστική λαίλαπα, ας δείξουμε με θάρρος την ορθόδοξη ταυτότητά μας. Θέλουν να μας βγάλουν το σταυρό; Ας τον φοράμε όλοι πάνω μας κι ας μη μείνει κανένα σπίτι χωρίς εσταυρωμένο! Εδώ κάποιοι δίνουν το αίμα τους για το σταυρό, εμείς τι κάνουμε για το Χριστό μας; 

Και ας μην πούμε ότι σήμερα είναι άλλοι καιροί και δεν υπάρχουν αγωνιστές και μάρτυρες! Για ενίσχυσή μας, ας διαβάσουμε το βίο ενός σύγχρονου μάρτυρα.

Ευγένιος Ροντιόνωφ, 19χρονος νεομάρτυς των ημερών μας. Αποκεφαλίστηκε το 1996 τη μέρα που γινόταν 19 ετών διότι δεν δέχτηκε να βγάλει τον Σταυρό από τον λαιμό του!

Νεομάρτυρας Ευγένιος Ραντιόνωφ:

Μαρτύρησε στις 23 Μαΐου 1996

Τα παρακάτω σύντομο συναξάρι αποτελεί ένα ευλαβικό
αφιέρωμα από: http://www.impantokratoros.gr/BDC5C441.el.aspx


Η μετάφραση του ρωσικού κειμένου λήφθηκε από την ιστοσελίδα: http://www.peoples.ru/state/sacred/rodionov/


Ο Άγιος Νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1977 κοντά στη Μόσχα, και συγκεκριμένα στο χωριό Κουρίλοβο, στην περιοχή της πόλεως Παντόλσκ. Ήταν το μοναδικό παιδί της οικογένειας και βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός κατά την παιδική του ηλικία. Η μητέρα του ονομάζεται Λιουμπόβ (=αγάπη) Βασίλιεβνα.


Το 1989 η γιαγιά του πήρε τον μικρό Ευγένιο και τον πήγε στην Εκκλησία, για να εξομολογηθεί για πρώτη φορά και να μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων. Ο ιερέας πρόσεξε ότι το παιδί δε φορούσε Σταυρό και κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης του φόρεσε ένα Σταυρό, τον οποίο ο μικρός Ευγένιος δεν τον έβγαλε ποτέ από πάνω του. Μάλιστα έφτιαξε ένα χονδρό κορδόνι και τον πέρασε εκεί. Η μητέρα του, όταν είδε ότι φορούσε Σταυρό, τον προέτρεψε να τον βγάλει, διότι, όπως είπε, θα τον περιγελάσουν οι συμμαθητές του. Ο Ευγένιος δεν απάντησε, αλλά και δεν την υπάκουσε.


Όταν τελείωσε τις σπουδές του το 1994, εργάστηκε ως επιπλοποιός, επάγγελμα που του απέφερε πολλά έσοδα. Στις 25 Ιουνίου του 1995 παρουσιάστηκε στο Στρατό και μετά τη βασική του εκπαίδευση, στις 13 Ιανουαρίου του 1996, τοποθετήθηκε στα συνοριακά φυλάκια Τσετσενίας -Ηγκουερίνας. Ακριβώς ένα μήνα μετά, στις 13 Φεβρουαρίου του 1996, αιχμαλωτίστηκε.


Η αιχμαλωσία έγινε ως εξής: η στρατιωτική υπηρεσία έστειλε τέσσερις στρατιώτες-μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο-να κάνουν ελέγχους στα αυτοκίνητα που διέρχονταν από ένα συγκεκριμένο δρόμο. Δυστυχώς, οι αρμόδιοι έστειλαν τους στρατιώτες χωρίς να υπάρχει καμιά προηγούμενη οργάνωση (δεν υπήρχε καν φωτισμός) και καμιά ασφάλεια. Από αυτόν το δρόμο περνούσαν πολύ συχνά Τσετσένοι μεταφέροντας όπλα, αιχμαλώτους και ναρκωτικά. Τη νύχτα εκείνη πέρασε από εκείνο το δρόμο ένα ασθενοφόρο. Όταν οι στρατιώτες το σταμάτησαν για έλεγχο, ξαφνικά μέσα από αυτό πετάχτηκαν πάνω από δέκα Τσετσένοι, πολύ καλά οπλισμένοι. Ακολούθησε συμπλοκή και οι Τσετσένοι συνέλαβαν και τους τέσσερις στρατιώτες. Αυτό έγινε στις 3 τη νύχτα. Στις 4 η ώρα ήρθαν άλλοι στρατιώτες για αλλαγή φρουράς• φυσικά δεν τους βρήκαν και κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί. Μετά από λίγες μέρες η υπηρεσία του στρατού ενημέρωσε τους γονείς των στρατιωτών για την εξαφάνισή τους.


Η μητέρα του Ευγένιου κατάλαβε ότι δεν πρόκειται για εξαφάνιση, αλλά για αιχμαλωσία, και πήγε με κίνδυνο της ζωής της στην Τσετσενία, για να βρει το παιδί της. Έφτασε στην πόλη Χαγκαλά και μετά από πολλές προσπάθειες ήρθε σε επαφή με τους αρχηγούς διαφόρων αντάρτικων ομάδων της Τσετσενίας προσπαθώντας να μάθει για την τύχη του Ευγένιου, διότι γνώριζε ότι οι Τσετσένοι δε σκοτώνουν αμέσως τους αιχμαλώτους, αλλά περιμένουν μήπως πάρουν λίτρα και τους ελευθερώσουν. Οι ίδιοι οι Τσετσένοι της είπαν ότι ο γιος της ζούσε, αλλά ήταν αιχμάλωτος και σιώπησαν με νόημα προσπαθώντας να υπολογίσουν πόσα χρήματα μπορούσαν να αποσπάσουν από αυτήν. Εκείνον τον καιρό ένας ζωντανός στρατιώτης αιχμάλωτος στοίχιζε 10.000 δολάρια, ενώ ένας αξιωματικός 50.000. Όταν κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να κερδίσουν αρκετά χρήματα, αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Η μητέρα του πήγε παντού για να τον ψάξει, πέρασε από χωριά, από δρόμους με νάρκες, από μέτωπα συγκρούσεων, γνώρισε πολλούς αξιωματικούς Τσετσένους και, όπως η ίδια λέει, «πέρασα από όλους τους κύκλους του Άδη».


Από την πρώτη μέρα της αιχμαλωσίας του Ευγένιου, που διήρκησε 100 ημέρες, οι αντάρτες, επειδή είδαν ότι φοράει Σταυρό, προσπάθησαν να τον κάμψουν ψυχικά, ώστε να καταφέρουν – αν ήταν δυνατόν - να τον αναγκάσουν να αρνηθεί την πίστη του, να βγάλει το Σταυρό, να γίνει μουσουλμάνος και να τον κάνουν δήμιο και φονιά των άλλων Ρώσων αιχμαλώτων. Ο Ευγένιος, βέβαια, αρνήθηκε όλες τις προτάσεις και, παρά τους συνεχείς ξυλοδαρμούς, τα πάμπολλα βασανιστήρια και τις υποσχέσεις ότι θα ζήσει αν βγάλει το σταυρό του, δεν μπόρεσαν να τον κάμψουν. Αργότερα, οι ίδιοι οι αρχηγοί των ανταρτών είπαν στη μητέρα του: «εάν ο γιος σου γινόταν σαν ένας από εμάς, δε θα τον αδικούσαμε».


Στις 23 Μαΐου του 1996, δηλαδή την ημέρα των γενεθλίων του, πήραν τους τέσσερις αιχμαλώτους στρατιώτες, μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο, για να τους σκοτώσουν. Πρώτα σκότωσαν τους τρεις συναιχμαλώτους του. Έπειτα, πρότειναν για τελευταία φορά στον Ευγένιο να βγάλει το Σταυρό λέγοντας ότι «ορκιζόμαστε στον Αλλάχ ότι θα ζήσεις». Ο Ευγένιος και πάλι αρνήθηκε και τότε υπέστη το φρικτό του μαρτύριο. Τον έσφαξαν με μαχαίρι κόβοντας εντελώς το κεφάλι του, αλλά δεν τόλμησαν να βγάλουν το Σταυρό από το λαιμό του. Τον έθαψαν μεν με το σταυρό, αλλά χωρίς το κεφάλι.


Τελικά, η μητέρα του βρήκε τον Ευγένιο μετά από εννέα μήνες. Και πάλι ζήτησαν οι Τσετσένοι 4000 δολάρια για να της δώσουν το λείψανο. Της έδωσαν και βιντεοκασέτα με το μαρτύριο του γιου της και της διηγήθηκαν οι ίδιοι την πορεία της αιχμαλωσίας του και τα βασανιστήρια. Η μητέρα του Ευγένιου πούλησε το διαμέρισμά της και ό,τι άλλο μπορούσε, μέχρι και ρούχα, για να μπορέσει, αφενός μεν να δώσει τα λίτρα, αφετέρου δε να ανταπεξέλθει στα έξοδα εκταφής, ειδικού φέρετρου, μεταφοράς κλπ., τα οποία δεν ήταν και λίγα.


Τελικά στις 20 Νοεμβρίου του 1996 μετέφερε το λείψανο στο χωριό τους και το έθαψε στο κοιμητήριο. Μετά από λίγες μέρες ο πατέρας του Ευγένιου πέθανε δίπλα στο μνήμα από τη λύπη του. Αμέσως, σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας ο άγιος μάρτυρας Ευγένιος άρχισε να εμφανίζεται και να κάνει θαύματα. Παρακάτω παραθέτουμε ορισμένες μαρτυρίες και θαυμαστές επεμβάσεις:


Ένα κοριτσάκι που έμενε σε Ορθόδοξο ορφανοτροφείο διηγήθηκε ότι της εμφανίστηκε κάποτε ένας ψηλός στρατιώτης με κόκκινο μανδύα, ο οποίος της είπε ότι είναι ο Ευγένιος, την έπιασε από το χέρι και τη οδήγησε στην Εκκλησία. Το κοριτσάκι λέει: «παραξενεύθηκα που φορούσε κόκκινο μανδύα, διότι οι στρατιώτες δε φορούν σήμερα τέτοιο μανδύα, και σκέφτηκα ότι αυτός πρέπει να είναι ο μανδύας του μάρτυρα».
Σε πολλές Εκκλησίες έχουν δει ένα στρατιώτη με πύρινο μανδύα, ο οποίος βοηθάει τους αιχμαλώτους στην Τσετσενία να δραπετεύσουν από την αιχμαλωσία τους και να διαφύγουν από κάθε κίνδυνο, όπως νάρκες κλπ.
Σε ένα νοσοκομείο τραυματιών πολέμου οι τραυματισμένοι στρατιώτες πιστοποιούν ότι έναςάγιος μάρτυρας Ευγένιος τους βοηθάει, ειδικά όταν πονάνε πολύ. Όταν κάποιοι από αυτούς πήγαν στο Ναό του Σωτήρος στη Μόσχα, είδαν την εικόνα του μάρτυρα και αναγνώρισαν αυτόν που τους βοήθησε.
Το στρατιώτη με τον κόκκινο μανδύα τον γνωρίζουν και οι φυλακισμένοι. Κυρίως βοηθάει τους πολύ καταβεβλημένους και συντετριμμένους ψυχικά λόγω της φυλακίσεως τους.
Το 1997 με ευλογία του Πατριάρχη Αλεξίου εκδόθηκε ένα βιβλίο με τίτλο «Νέος μάρτυς του Χριστού στρατιώτης Ευγένιος». Ένας ιερέας ονόματι Βαντίμ Σκλιαρένσκο από το Ντνεποπετρόφκ έστειλε στο Πατριαρχείο μία αναφορά όπου έγραφε ότι το εξώφυλλο του βιβλίου με τη φωτογραφία του αγίου μυροβλύζει.
Μετά από τρία χρόνια και τρεις μήνες ο αρχηγός και όλη η ομάδα του, οι σφαγείς του Ευγένιου, σκοτώθηκαν από τους ίδιους τους Τσετσένους μετά από εμφύλιες αντιπαραθέσεις.
Καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά περισσότερο την ημέρα του Μαρτυρίου του, στις 23 Μαΐου, έρχονται για προσκύνημα στο τάφο του πολλοί πιστοί και αναφέρονται πολλά θαύματα.
Aς τον παρακαλούμε να πρεσβεύει και για μας, να έχουμε θάρρος να ομολογούμε την πίστη μας, κάθε μέρα της ζωής μας...

Αναρτήθηκε από ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ
http://orthodox-watch.blogspot.com/ 

ΘΡΑΚΙΚΑ!

SKYMNOS - Εδώ με την σάτιρα, λέμε τα πιό σοβαρά πράγματα: Προξενείο Στόπ: «Η θρακική κοινωνία μεταξύ κομματαρχών και πρακτόρων»!

Επακόλουθα του Σχίσματος των Εκκλησιών!

Harold II the last Orthodox king of England.

από AngloSaxon Celtic Orthodoksy, Πέμπτη, 14 Ιουνίου 2012 στις 11:54 μ.μ. ·

1. On October 14, 1066, at Hastings in southern England, the last Orthodox king of England, Harold II, died in battle against Duke William of Normandy. William had been blessed to invade England by the Roman Pope Alexander in order to bring the English Church into full communion with the “reformed Papacy”; for since 1052 the English archbishop had been... banned and denounced as schismatic by Rome. The result of the Norman Conquest was that the English Church and people were integrated into the heretical “Church” of Western, Papist Christendom, which had just, in 1054, fallen away from communion with the One, Holy, Catholic and Apostolic Church, represented by the Eastern Patriarchates of Constantinople, Alexandria, Antioch and Jerusalem. Thus ended the nearly five-hundred-year history of the Anglo-Saxon Orthodox Church, which was followed by the demise of the still older Celtic Orthodox Churches in Wales, Scotland and Ireland. 

Harold II (c1020-1066) last Anglo-Saxon king of England (1066): Harold swearing an oath on sacred relics (c1064) before William of Normandy to support his claim to the English throne on death of Edward the Confessor.

Ποιος ήρξατο χειρών αδίκων;

περιοδικό manifesto: Ποιος ήρξατο χειρών αδίκων;

Σιωπηρή συνενοχή ή αντίδραση στον φασισμό; «Η τόλμη, η ειλικρίνεια και το νοιάξιμο για τον αδιάκριτα πλησίον, μας καθιστούν αυθεντικούς ανθρώπους, φορείς ελπίδας και πολιτισμού για ένα ξάστερο αύριο»

Ημ. Δημοσίευσης: Jun 7, 2012 Hits: 1518 | Εκτύπωση    Αποστολή

του π.Δημητρίου Θεοφίλου* Θα περίμενε κανείς η «καθεύδουσα και αυτοαπασχολούενη» ελλαδική εκκλησία, να τολμήσει, να ρισκάρει, να διακινδυνεύσει να βρεθεί απέναντι από το σκοτάδι, το νεοφασισμό και το νεοναζισμό που εκκολάπτεται ξανά σαν το αυγό του φιδιού, και μας απειλεί σαν κοινωνία, σαν πολιτισμό, σαν δημοκρατία. Σιωπά όμως ενοχικά, όπως έκανε  το 1936-1940 με τη φασιστική-ναζιστική μεταξική δικτατορία, αλλά και πολύ πιο πρόσφατα με την αμερικανοκίνητη δικτατορία 1967-1974 των συνταγματαρχών. Η ιστορία πώς να ξεπλύνει τόση αδιάντροπη ενοχή και συνεργασία. Ακόμη μέχρι σήμερα βγαίνουν νοσταλγοί «δεσποτάδες» (θα ήταν προσβολή για τον επισκοπικό θεσμό να τους ονοματίσουμε αλλιώτικα)   και λιβανίζουν ξεδιάντροπα τους βρικόλακες και εμπόρους εθνικοφροσύνης του λαού και των ιερών και οσίων της ιστορίας μας.   Χείλη λοιπόν ερμητικά κλειστά, βρισκόμενα σε ουδέτερη σιωπή, αλλά ουδέτερη σιωπή δεν υπάρχει, παρά μόνο σιωπηρή συνενοχή. Γόνοι, παιδιά και εγγόνια συνεργατών κατακτητών, δοσίλογων και ταγματασφαλιτών σηκώσανε κεφάλι και έχουν άποψη για τα πάντα χρησιμοποιώντας τη δημοκρατία στης οποίας το σώμα έχουν ασελγήσει επανειλημμένως. Πριν αρκετούς αιώνες κάποιοι πρόγονοί μας θα αναφωνούσαν λίγη «ΑΙΔΩ ΑΡΓΕΙΟΙ». Ντρέπομαι ειλικρινά σαν πολίτης αλλά και σαν κληρικός αυτού του τόπου, να ανέχομαι και να συνεχίζω να καλύπτω με τη σιωπή και ανανδρία μου, όλο αυτό το συμφερτό δήθεν αγανακτισμένων φασιστοειδών που επαγγέλλονται μια νέα ναζιστική κοινωνία με «καθαρούς φυλετικά  άρειους με βάση το DNA», έτσι αποφάσισα να σπάσω τη σιωπή μου και σε αυτό προσκαλώ και άλλους. Αν τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα δεν ήταν  τόσο ανατριχιαστικά, ίσως να περιοριζόταν το όλο ζήτημα στο χώρο της ψυχιατρικής, αλλά δυστυχώς η κατάσταση «ξεφεύγει» εχθές χτύπησαν και τραυμάτισαν κάποιους που είχαν διαφορετική άποψη, σήμερα χτύπησαν γυναίκες μέλη του κοινοβουλίου αύριο θα κάνουν πογκρόμ όπου και όποιον στοχοποιήσουν. Είναι μια  επικίνδυνη μειοψηφία, θα τους αφήσουμε «αδέσποτους» να μας «υπερασπίζονται» ή να μας «κακοποιούν» ανάλογα με τις αρρωστημένες διαθέσεις τους; Είμαστε οι πολλοί, ας βάλουμε τα όρια ανοχής και αντοχής, σαν συντεταγμένη κοινωνία, σαν πολιτισμός, σαν θρησκευτικό ή ιδεολογικό «πιστεύω» απέναντι στη βία, στο φασισμό και το σκοτάδι. Λυπάμαι πολύ γιατί τούτες εδώ οι σκέψεις αρθρώνονται από κάποιον χαμηλά στην εκκλησιαστική και κοινωνική ιεραρχία με οικογένεια και βαριές υποχρεώσεις και όχι από εκείνους που θα έπρεπε ως πνευματικοί ταγοί να αφήσουν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και τις αξόδευτες «ευσεβείς» προθέσεις και να εκτεθούν, να διακριθούν, να τοποθετηθούν, να τολμήσουν, αφήνοντας πίσω Mercedes, μίτρες, αυτοκρατορικούς μανδύες, πατερίτσες και αυτό-ικανοποιητικά κιτς συλλείτουργα που προκαλούν τόσο με τη χλιδή τους όσο και με τον αρχοντο-χωριατισμό τους, τον αναξιοπαθούντα αδελφό. Στο πρόσωπο του καθενός χωριστά και όλων μαζί η εκκλησία, θα έπρεπε να αναγνωρίζει το πρόσωπο του Χριστού. Στο βαθμό λοιπόν και στην έλλειψη αναγνωρισιμότητας αυτού του ίδιου του Χριστού αναδεικνύεται περίτρανα το ξαστόχισμα του ουρανού και της Βασιλείας Εκείνου που τα έδωσε όλα δίχως να προσδοκά τίποτε.  Ξέρω πως με τα λόγια τούτα πολλοί ξεβολεύονται και ενοχλούνται, αλλά τι να κάνουμε ο Χριστός και η διδασκαλία του ποτέ δεν υπήρξαν, βολικά εργαλεία, στα χέρια τυράννων, δημοκόπων και άπραγων θεατών της ιστορίας. Αν η σύγχρονη ελλαδική εκκλησία δεν τολμήσει να αναμετρηθεί με τον κακό εαυτό της και δεν ανταποκριθεί με εμπειρικό και βιωματικό τρόπο (και όχι με αδάπανες φανφάρες από τους άμβωνες)  - στις ανάγκες των καιρών και του λαού της, που σίγουρα δεν περιορίζονται μόνο σε προσφορά τροφής αλλά σε δόσιμο νοήματος ζωής, με σταυρικό παράδειγμα που δείχνει και μαρτυρά την επερχόμενη φαεσφόρα ανάσταση -  είναι καταδικασμένη τόσο ενδοϊστορικά  όσο και μεταφυσικά σε μη αναγνωρισιμότητα, ως φορέα αληθινού νοήματος της όντως ζωής και κιβωτού της σωτηρίας, από τον μοναδικό Κύριο και Δεσπότη της. __________________ Σημείωση: O παπα-Δημήτρης Θεοφίλου είναι εφημέριος στη  Φωκίδα. Είναι έγγαμος, πατέρας 3 παιδιών, Πτυχ. Θεολογίας, Πτυχ. Ψυχολογίας, Μaster Θεολογίας, Πτυχ. βυζαντινής μουσικής.

Τουρκία

Ινφογνώμων Πολιτικά: Τούρκος στρατηγός: «Στην Κύπρο κάψαμε τζαμιά για προβοκάτσια»

''Δημιουργία Ξανά" - Πρόσχημα(;), Επίφαση(;) ή ένας εναλλακτικός ''Δούρειος Ίππος'' άλωσης της κοινωνίας υπέρ του ''Συστήματος''(Νέα Τάξη - Εποχή)!

Παραιτήθηκε από μέλος του κόμματος "Δημιουργία Ξανά" ο κ. Εμμανουήλ Επιτροπάκης, καθώς όπως αναφέρει στην επιστολή του "οι επιλογές και η εν γένει συμπεριφορά του προέδρου του κόμματος όχι μόνο το αλλοίωσαν, αλλά στην ουσία το παρέδωσαν σε συμφέροντα που εξ ορισμού αντιστρατεύεται η πολιτική ως λειτούργημα".

Σε άλλο σημείο της επιστολής του υπογραμμίζει πως: "Η αρχική ιδέα περί σχηματισμού ενός μεταρρυθμιστικού πολιτικού φορέα που θα είχε σκοπό να εξυγιάνει το πολιτικό σύστημα και να θεραπεύσει σταδιακά τα προβλήματα της Ελληνικής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής, δυστυχώς προδόθηκε πολύ γρήγορα από τον εμπνευστή της."
Αναλυτικά, η πλήρης επιστολή του κ. Επιτροπάκη έχει ως εξής:
«ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΑΝΑ!

Φίλες, φίλοι:

Υποβάλλω σήμερα την παραίτησή μου από μέλος του κόμματος «δημιουργία,ξανά», διότι οι επιλογές και η εν γένει συμπεριφορά του προέδρου του κόμματος όχι μόνο το αλλοίωσαν, αλλά στην ουσία το παρέδωσαν σε συμφέροντα που εξ ορισμού αντιστρατεύεται η πολιτική ως λειτούργημα.

Δεν μπορώ πλέον να ανήκω σε ένα κόμμα που αποδεικνύεται καθημερινά ότι δημιουργήθηκε ως πρόσχημα, ως επίφαση για την είσοδο στη Βουλή ανθρώπων και συμφερόντων υπό τον μανδύα της «συστημικής στήριξης». Η δε αναφορά του Προέδρου, κατά τη συνεδρίαση της 20ης Μαΐου 2012, στην αναγκαιότητα στήριξης από το συγκρότημα Αλαφούζου, αποτελεί για μένα απόπειρα διαφθοράς των μελών της ίδιας της Εθνικής Επιτροπής.

Ο Πρόεδρος ουδόλως ενδιαφέρθηκε να συγκροτήσει ένα κόμμα με πραγματικές αρχές, πρόγραμμα και πολιτικούς στόχους, αλλά να «στήσει» μια τεράστια επικοινωνιακή μηχανή, αξιοποιώντας τις πραγματικά εξαιρετικές ρητορικές ικανότητες του και χρησιμοποιώντας ως μόνιμο άλλοθι την πίεση του χρόνου. Ιδρυτική Διακήρυξη, καταστατικό, οικονομική διαφάνεια, όλα ήταν και παραμένουν προσχηματικά, εφόσον στην πραγματικότητα τίποτε δεν ακολουθείται.

Πολλοί πιστέψαμε πως ο «μεταρρυθμιστικός» λόγος του Προέδρου ήταν η αυθεντική έκφραση ενός πολίτη, ο οποίος αναζητούσε την κοινή λογική στην πολιτική. Ωστόσο, ο προσεκτικός παρατηρητής και αυτός που έχει αυθεντικό ενδιαφέρον για την αξιοπιστία ενός πολιτικού φορέα, σύντομα θα διέκρινε πως κάθε άλλο παρά πολιτικές αρχές ακολουθούνταν στη δημιουργία,ξανά! Μέσα από την Επιτροπή Δεοντολογίας, όπου βρέθηκα, δυστυχώς διαπίστωσα πολύ νωρίς πως ακόμα και απλές αρχές μας, όπως αυτές που αφορούν τη στρατιωτική θητεία των υποψηφίων βουλευτών μας, επιχειρήθηκε να παρακαμφθούν με ευτελή επιχειρήματα. Αποφάσεις της Εθνικής Επιτροπής αγνοήθηκαν και καταστρατηγήθηκαν, ενώ το καταστατικό ευτελίστηκε τόσο στον τύπο όσο και στην ουσία. Επιστέγασμα όλων αυτών ήταν η συγκρότηση λιστών κατά παράβαση των αποφάσεων της Εθνικής Επιτροπής και η επιλογή προσώπων που δεν είχαν ποτέ καμία σχέση με τον πολιτικό μας φορέα, με αποτέλεσμα την ένταξη εντός αυτών «αλεξιπτωτιστών» και γόνων πολιτικών. Φαινόμενα που τόσο έντονα καταδικάζαμε με τις «μεταρρυθμιστικές» θέσεις και απόψεις μας.

Εντάσσω επίσης στο ίδιο πλαίσιο την απόφαση για τη συνεργασία, την ευθύνη της οποίας φέρει εις το ακέραιον και η ίδια η Εθνική Επιτροπή με την ψήφο της. Ήταν μια απόφαση που άλλαξε εντελώς τη φυσιογνωμία του κόμματος, εξέθεσε ανεπανόρθωτα στους ψηφοφόρους μας τα μέλη, τους υποψηφίους βουλευτές, τα στελέχη και, κυρίως, ήταν μια απόφαση που πάρθηκε παρασκηνιακά με άγνωστους μέχρι σήμερα όρους. Υπενθυμίζω πως η απόφαση αυτή ουδέποτε συζητήθηκε με τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου, αλλά ούτε και με τους υποψήφιους βουλευτές, οι οποίοι την πληροφορήθηκαν μέσω του Facebook αργά το βράδυ της Κυριακής 20/5. Ίσως δεν γνωρίζουν ακόμα όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές μας (των εκλογών της 6ης Μαΐου), πως οι συζητήσεις για την επίμαχη συνεργασία ξεκίνησαν το Σάββατο 19/5, και δεν τους ανακοινώθηκε τίποτα στην ημερίδα, όπου είχαν κληθεί για να εκθέσουν την εμπειρία τους και να ακουστεί η φωνή τους! Πολύ πιθανόν να μην ζητείτο ούτε η γνώμη της Εθνικής Επιτροπής, εφόσον ουδέποτε υπήρξε πρόθεση να συγκληθεί. Η Εθνική Επιτροπή συνεκλήθη με πρωτοβουλία των μελών της, όταν διαπίστωσε πως σημαντικές αποφάσεις για το κόμμα θα λαμβάνονταν ερήμην της.

Χαρακτηριστικό δε είναι πως, ενώ η κύρια επιχειρηματολογία για τη συνεργασία με τη Δράση ήταν η καλλιέργεια μιας κουλτούρας συνεργασιών, στο ίδιο το κόμμα καλλιεργήθηκε ακριβώς το αντίθετο! Ο Πρόεδρος έπαιρνε και παίρνει όλες τις αποφάσεις μόνος του, συνεπικουρούμενος από τον Σοφέρ και τη Γραμματέα του, οι οποίοι συμμετέχουν σε όλες τις διαπραγματεύσεις, τη στιγμή που ο ίδιος ο Αντιπρόεδρος του κόμματος και τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου έχουν παντελή άγνοια.

Πολλοί θα θεωρήσουν ότι απλά έγιναν λάθη και ότι δεν υπάρχει άλλη σκοπιμότητα. Αυτή ήταν ομολογώ και η δική μου αντιμετώπιση, όπως και πολλών άλλων χιλιάδων φίλων και ψηφοφόρων της δημιουργίας,ξανά! Και, σίγουρα, τέλειος δεν είναι κανείς. Σήμερα όμως, μετά από όλα όσα έχω δει, είμαι πεπεισμένος πως ό,τι γίνεται, δεν οφείλεται τόσο στο γεγονός ότι ο Πρόεδρος υπερεκτίμησε τις ικανότητές του, όσο σε ένα προμελετημένο σχέδιο για μια άνευ όρων είσοδο στη Βουλή, σχέδιο που επιχειρήθηκε πολλές φορές να υλοποιηθεί, αλλά εμποδίστηκε τελευταία στιγμή μετά από παρέμβαση του Πολιτικού Συμβουλίου. Η τελευταία ευκαιρία για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου ήταν η συνεργασία με τη Δράση, μια συνεργασία που θα γινόταν ίσως αδιαμαρτύρητα αποδεκτή, αν είχε συζητηθεί ανοιχτά και έγκαιρα. Εκτελέστηκε όμως με έναν εντελώς λανθασμένο τρόπο και την προκλητική απαίτηση συμμόρφωσης μελών και στελεχών με μια απόφαση η οποία δεν ωρίμασε ποτέ στους κόλπους της βάσης και της ηγεσίας του κόμματος που σκοπίμως παρακάμφθηκαν. Τα δε ιδεολογικά χαρακτηριστικά που επιχειρήθηκε να αποδοθούν στη συνεργασία αυτή, ακυρώθηκαν αυτοστιγμεί με τη δήλωση περί «συστημικής στήριξης» από συγκεκριμένα επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα, αποκαλύπτοντας θεαματικά πόσο χαλαρές ήταν οι αντιστάσεις του Προέδρου στους πειρασμούς της εξουσίας!

Η αρχική ιδέα της δημιουργίας,ξανά!, περί σχηματισμού ενός μεταρρυθμιστικού πολιτικού φορέα που θα είχε σκοπό να εξυγιάνει το πολιτικό σύστημα και να θεραπεύσει σταδιακά τα προβλήματα της Ελληνικής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής, δυστυχώς προδόθηκε πολύ γρήγορα από τον εμπνευστή της. Αποδείχτηκε πως για τον ίδιο δεν ήταν παρά ένα προϊόν επιθετικού μάρκετινγκ. Μια επιτυχημένη συσκευασία που το μόνο που χρειαζόταν πλέον ήταν ένα «έτοιμο» περιεχόμενο και μια αρχική «συστημική στήριξη». Οι «οδηγίες κατασκευής γι´αυτό που δεν ξανάγινε» υπήρχαν. Και βρέθηκαν και τα υλικά. Η Δράση-ΦΙΣ ήταν το «περιεχόμενο», η «συστημική στήριξη» ήταν το «κεφάλαιο», και η δημιουργία,ξανά! η «σούπερ συσκευασία», η σούπερ διαφήμιση. Απλά δεν έγινε το Μάη, διότι πριν γίνει η τελική συμφωνία έπρεπε να αποδειχτεί η αξία της «συσκευασίας». Έτσι εξηγείται η αδιαφορία του Προέδρου να καλλιεργήσει μια πολιτική κουλτούρα μέσα στο κόμμα, να εισάγει έναν μηχανισμό επεξεργασίας θέσεων να αναπτύξει δομές και να αναδείξει στελέχη, αφού ως επί το πλείστον τις θέσεις τις έγγραφε ο ίδιος και στα κανάλια εκπροσωπούσε πάντα το κόμμα ο ίδιος γεγονός που καταδεικνύει έλλειψη εμπιστοσύνης στο πρόσωπο ακόμα και των στενών συνεργατών του. Όλα αυτά θα τα έβρισκε έτοιμα στη Δράση ή στη ΔΗΣΥ.

Το 2,15% που πέτυχε η δημιουργία,ξανά! στις εκλογές της 6ης Μαΐου οφείλεται όχι μόνο στο όραμα που γέννησε, αλλά και στο πρωτόγνωρο πάθος που ένωσε χιλιάδες ανθρώπους σε έναν πραγματικά ηρωικό αγώνα ενάντια στη σήψη του πολιτικού συστήματος. Οι 135.952 συμπολίτες μας που εμπιστεύτηκαν τη δημιουργια,ξανά!, γρήγορα μετατράπηκαν σε επιταγή προς εξαργύρωση και σε νούμερα μιας άθλιας αριθμητικής.

Ωστόσο, η Ελλάδα χρειάζεται να διαφυλάξει κάθε υγιές κύτταρό της, προκειμένου να ξαναχτίσει πάνω στα συντρίμμια που αφήνουν πίσω τους οι πολιτικοί μας. Κλείνω, με την ελπίδα οι συμπολίτες μας να διαφυλάξουν τις δυνάμεις τους και να μην τις σπαταλήσουν σε άλλη μια απατηλή επιλογή.

Με ιδιαίτερη τιμή

Εμμανουήλ Επιτροπάκης»

Υπενθυμίζεται ότι πριν από λίγες ημερες υπήρξαν κι άλλες παραιτήσεις μελών της εθνικής επιτροπής που διαφωνούσαν με την τακτική του κ. Τζήμερου.

πηγή : ΗΜΕΡΗΣΙΑ ONLINE

Σεβ.Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου

«Ο ταύρος και η Ευρώπη»

Καθώς βαδίζουμε σε νέες εκλογές, γίνονται πολλές συζη­τήσεις για την οικονομική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα και τις σχέσεις της με την Ευρώπη, στην οποία ανήκει και από την οποία εξαρτά το παρόν και το μέλλον της.

Οι επάλληλες συζη­τήσεις δημιουργούν σκέψεις, προβληματισμούς και ως προς το μέλλον της Πατρίδας μας και ως προς τους πολίτες της.

Πρέπει να δούμε τις σχέσεις μεταξύ της Ελλάδος και της Ευρώπης.

1. Ο μύθος της Ευρώπης

Σύμφωνα με την μυθολογία η Ευρώπη ήταν η ερωμένη του Δία, ο οποίος την είχε απαγάγει. Υπάρχουν πολλές παραδόσεις για το θέμα αυτό.

Η βάση όλων αυτών είναι ότι η καταγωγή της Ευρώπης «ανάγεται σε μια γενιά φοινικικών ηρωϊκών μορφών που πολιτογραφήθηκαν νωρίς στον ελληνικό χώρο».

Προκει­μένου ο Δίας να απαγάγη την Ευρώπη μεταμορφώθηκε σε ταύρο, πήγε στις ακτές της Τύρου ή της Σιδώνας, όπου η Ευρώπη έπαιζε με τις φίλες της.

Μιά άλλη παράδοση λέγει ότι ο Δίας έστειλε έναν μυθικό ταύρο από την Κρήτη στην Τύρο, τον οποίο δάνεισε ο Ποσειδώνας, προκειμένου να αρπάξη την Ευρώπη.

Η Ευρώπη μάζευε λουλούδια με τις φίλες της, ενθουσιάσθηκε από την ομορφιά του ταύρου, ξεπέρασε τον δισταγμό και τον φόβο της, τον πλησίασε και έπαιζε μαζί του, τον στεφάνωσε με λουλούδια, ανέβηκε επάνω του και τότε ο ταύρος-Δίας πέταξε πάνω από την θάλασσα και την έφερε ή στην Κρήτη ή στην Θήβα.

Η παράδοση που αναφέρεται στην Κρήτη λέγει ότι η Ευρώπη γέννησε με τον Δία τρεις γιούς, τον Μίνωα, τον Σαρπηδόνα και τον Ραδάμανθυ. Πάντως, η αρπαγή στην ελληνική μυθολογία σχετίζεται με μια μορφή «ιερού γάμου».

Ο μύθος είναι εκφραστικότατος. Η Ευρώπη δεν είναι αυτό που σήμερα θεωρούμε ως Ευρώπη, δηλαδή οι δυτικές Χώρες της Ευρωπαϊκής Ηπείρου, αλλά συνδέεται με την Ανατολή και τα αρχαία ελληνικά φύλα.

Εκφράζει έναν λαμπρό πολιτισμό, με λεπτοτάτη παράδοση και αρχοντική συμπεριφορά, έχει σχέση με όσα εκλεκτά στοιχεία διαθέτει το περιβάλλον, διαθέτει αγνά αισθήματα και απονήρευτη διάθεση και διακρίνεται από μια φιλοσοφική ερμηνεία της ζωής.

Δυστυχώς, όμως, αυτό το κορίτσι παραπλανάται από μια «μαγική θεϊκή» δύναμη που συμπεριφέρεται ως όμορφος ταύρος, αλλά διακρίνεται από την πονηρία. Η δύναμη αυτή παντρεύεται την ωραία κόρη, χρησιμοποιώντας την μέθοδο της αρπαγής.

Μπορεί να γίνη αναφορά στα σύγχρονα γεγονότα, αφού Ευρώπη είναι η Ελλάδα με τον λαμπρό πολι­τισμό, την εκλεπτυσμένη φιλοσοφία, την ξέγνοιαστη συμπεριφορά, η οποία όμως «βιάζεται» και αρπάζεται από την ταυρική δύναμη των αγορών, την σκοπιμότητα, την εκμετάλλευση, την αγριότητα.

Σε αυτήν την σχέση η Ελλάδα θα έπρεπε να έχη τον πρώτο λόγο με τον πολιτισμό, την φιλοσοφία, την ορθόδοξη θεολογία που διαθέτει οικουμενικό πνεύμα και εσωτε­ρική πνευματικότητα. Άν και τα καλύτερα στοιχεία του δυτικού πολιτι­σμού έχουν επηρεασθή από την αρχαία Ελλάδα και τον ορθόδοξο Χριστιανισμό, εν τούτοις όμως πολλές φορές τα στοιχεία αυτά αναμειγνύονται στην Δύση με την δύναμη και την βιαιότητα του ταύρου, δηλαδή των παθών.

Για να πούμε την αλήθεια ότι δεν πρέπει και εμείς οι Έλληνες να μα­γευό­μαστε από το πνεύμα της δυνάμεως και να αφήνουμε την δύναμη του Πνεύματος.

Αυτό τονίζεται γιατί, η πραγματικότητα διδάσκει ότι πολλοί και από τους συγχρόνους Έλληνες έχουν αλλοτριωθή, αφού αντήλλαξαν την ομορφιά της δικής μας παράδοσης με την βία και την άλογη δύναμη του ταύρου, που σημαίνει αντικατέστησαν την πνευματικότητα του πολιτισμού της με την αλογία των συμφερόντων, των σκοπι­μοτήτων και της χρησιμοθηρικής αντιμετωπίσεως της ζωής.

Πάντως, η Ελλάδα είναι Ευρώπη, δεν χωρίζεται από αυτήν και μάλιστα έδωσε στην σύγχρονη δυτική Ευρώπη νόημα, πολιτισμό, που διατηρείται ακόμη και σήμερα, αν και με την κάθοδο των βαρβαρικών φύλων μεταξύ 5ου και 8ου αιώνος μ.Χ., όπως γράφει ο γάλλος καθηγητής Jacques Le Goff, ότι οι ρωμαϊκές μάζες της δυτικής Ευρώπης «εκβαρβαρίζονται».

Η φιλοσοφία, η επιστήμη, η παιδεία, η δημοκρατία κ.ά. των δυτικών χωρών έχουν επηρεασθή από τον ελληνικό πολιτισμό ποικιλοτρόπως είτε από τους προσωκρατικούς φιλοσόφους, είτε από τους Ίωνες φυσικούς, είτε από τους κλασσικούς μεταφυσικούς είτε από την επικούρεια φιλοσοφία. Επομένως, οι δυτικοί λαοί μας χρωστούν πολλά.

Οι άλλοι μπορούν να φύγουν από την Ευρώπη, αλλά η Ελ­λάδα δεν μπορεί να το κάνη, γιατί αυτή είναι η αληθινή Ευρώπη.

2. Οι αρχές της σύγχρονης Ευρώπης

Ερμηνεύοντας λίγο τον μύθο, άς έλθουμε στην ωμή πραγ­μα­τικότητα της σύγχρονης Ευρώπης. Στην εποχή μας ο νέος Δίας μεταμορφώνεται σε ταύρο και δελεάζει την Ελλάδα για να κάνη έναν νέο «γάμο» και γίνονται συμφωνίες-μνημόνια.

Όμως είναι αλήθεια ότι την έως τώρα ευημερία στην χώρα μας με δανεικά μας την δίδαξε ή την ανέχτηκε αυτός ο νέος Δίας με τους δικούς του σκοπούς.

Πάντως, η σχέση του νέου Δία και της Ελλάδος καθορίζεται από βασικές αρχές οι οποίες πρέπει να τηρούνται, όπως γίνεται σε κάθε γάμο και σε κάθε σχέση και συναλλαγή.

Τελευταία διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο του καθηγητού Παναγιώτη Ιωακειμίδη, ο οποίος γνωρίζει πάρα πολύ καλά τα ευρωπαϊκά πράγματα.

Στο άρθρο αυτό επισημαίνει τις τρεις αρχές που επικρατούν σήμερα στην Ευρώπη, οι οποίες πρέπει να τηρούνται από τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν θέλουν να παραμένουν στον σχηματισμό αυτό.

Η πρώτη αρχή είναι «ο σεβασμός των κανόνων του συστήματος». Η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζεται σε κανόνες, το ίδιο ισχύει και για την Ευρωζώνη.

Οι κανόνες αυτοί πρέπει να τηρούνται. Όμως, συνήθως η Ελλάδα δείχνει αδυναμία να λειτουργήση σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Ίσως και εδώ υπάρχει το σύνδρομο της ωραίας κόρης-Ευρώπης που παίζει ανέμελα με τα λουλούδια, έχει έναν άλλο πιο φιλοσοφικό τρόπο ζωής, την μάγεψε ο σύγχρονος ταύρος και την άρπαξε, οπότε δεν μπορεί να συντονισθή με τον μηχανοκρατικό σύστημα, στην λεγόμενη «ευρωκρατία».

Η Ελλάδα από την αρχή της ένταξής της ήθελε «εξαιρέσεις», «διαφοροποιήσεις» και «μετα­βατικές ρυθμίσεις».

Συχνά χαρακτηρίζεται ως «εκκεντρική Χώρα». Από την αρχή ζητούσε «ειδική μεταχείριση» και εμφανίζεται ως «ειδική περίπτωση».

Η δεύτερη αρχή είναι η «αμφίδρομη αλληλεγγύη». Βάσει του θεσμικού συ­στή­ματος της Ενώσεως πρέπει οι χώρες-μέλη να δείχνουν έμπρακτα την αλλη­λεγ­γύη τους στα ασθενέστερα μέλη του συστήματος. Αυτή η αλληλεγγύη πρέπει να εί­ναι αμφίδρομη, που σημαίνει «ότι και η Ελλάδα οφείλει να επιδεικνύει αλληλεγ­γύη προς τους άλλους εταίρους της».

Όμως, πολύ συχνά παρατηρείται ότι η Ελλάδα διαφοροποιείται «από τις αποφάσεις της Ενώσεως πάνω σε κεντρικά θέματα της εξωτερικής πολιτικής, ορισμένες φορές καθαρά για ιδεολη­πτικούς λόγους».

Η τρίτη αρχή είναι η «μή δαιμονοποίηση των Εταίρων, των άλλων Κρατών-μελών». Η Κοινότητα έχει στόχο να καλλιεργή την ενότητα, να ξεπερνά τις αντιπαλότητες, τις προκαταλήψεις και τις ιδεοληψίες.

Έτσι, ούτε οι ηγέτες των δυτικών Κρατών πρέπει να επιτίθενται στην Ελλάδα, χρησιμοποιώντας βαρείς χαρακτη­ρισμούς, αλλά ούτε πρέπει να γίνεται από τους Έλληνες προς τους Ευρωπαίους ηγέτες.

Όταν δεν εφαρμόζονται οι τρεις αυτές βασικές αρχές δημιουργούνται προβλήματα. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν μπορούν να καταλάβουν την Ελλάδα και διάφορες ενέργειές τους «έχουν συσσωρεύσει κόπωση και οργή για τη Χώρα».

Από την άλλη όμως πλευρά «η Ένωση δεν μπορεί να εκφρασθεί με θεσμικά συντεταγμένο τρόπο πάνω στην ελληνική κρίση» και γι’ αυτό φλυαρούν μερικές Πρωτεύουσες (όπως το Βερολίνο) «μέ έναν κακόφωνο λόγο που κάνει τεράστια ζημιά».

Γι’ αυτό ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης συνιστά: «Καιρός είναι οι Πρωτεύουσες "νά το βουλώσουν" και να μιλήσουν συντεταγμένοι οι θεσμοί, όπως το επιβάλλει η συν­ταγματική τάξη της Ευρώπης».

Έτσι, στην σύγχρονη πραγματικότητα, στον νέο γύρο μεταξύ Δία και Ευρώπης πρέπει να υπάρχη εκλογίκευση της δύναμης και σεβασμός στην Ελλάδα που έδωσε στους δυτικούς λαούς το όνομά της. Φυσικά, και η Ελλάδα πρέπει να προσαρμοσθή στην νέα κατάσταση, για να μη χάση τον ρόλο της. 

3. Η άλλη Πολιτεία

Αφήνοντας την ερμηνεία του ταύρου που εκφράζεται με την «αρπαγή» της Ευρώπης, μπορούμε να πάμε σε μια αναγωγική ερμηνεία, που έχει σχέση με τους Χριστιανούς, οι οποίοι ζουν σε έναν κόσμο άκοσμο και δεν πρέπει να χάσουν την ευγένεια της ψυχής τους, αν και μετέχουν στα κοινά.

Ο σύγχρονος «ταύρος» της δυνάμεως του κόσμου προ­σπαθεί να μαγέψη την «Ευρώπη», δηλαδή τον Χριστιανό που ασχολείται με τα άνθη του Παραδείσου, παίζοντας με τους φίλους του Χριστού, και να τον αρπάξη για να τον χρησιμοποιήση στις δικές του επιδιώξεις. Όμως, οι Χριστιανοί δεν πρέπει να αποπλανώνται, να «βιάζονται» από το πνεύμα του κόσμου.

Βεβαίως, όλοι ζούμε σε μια ιδιαίτερη Πατρίδα και πρέπει να ενδιαφερόμαστε για όλα τα προβλήματα που την απασχολούν. Δεν είμαστε ούτε απάτριδες ούτε μονοφυσίτες για να αρνού­μαστε την ιστορία και το παρόν, αλλά δεν μπορούμε και να «βιαζόμαστε» από τις κοσμικές δυνάμεις και να αιχμαλωτι­ζό­μα­στε από αυτές.

Ο Απόστολος Παύλος δεν αρνήθηκε τα ιστορικά δεδομένα της εποχής του, έζησε μέσα σε αυτά, αλλά τα αντιμετώπισε θεολογικά, με άλλο πνεύμα και τελικά τα υπερέβη.

Έδινε οδηγίες στους Χριστιανούς να σέβωνται το status quo της εποχής τους, τους παρήγγειλλε να προσεύχωνται γι’ αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία, αλλά τελικά τους συνιστούσε να αποβλέπουν σε μια άλλη ζωή.

Έγραφε: «ημών γάρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, εξ ού και σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον Ιησούν Χριστόν», ο οποίος θα μετα­μορφώση το σώμα της ταπεινώσεως «εις το γενέσθαι αυτό σύμμορφον τώ σώματι της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν του δύνασθαι αυτόν και υποτάξαι αυτώ τα πάντα» (Φιλ. γ', 20-21).

Επίσης, γράφοντας μέσα από την φυλακή στους Κολασσαείς τους έλεγε: «Ει ούν συνηγέρθητε τώ Χριστώ, τα άνω ζητείτε, ού ο Χριστός εστιν εν δεξιά του Θεού καθήμενος, τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γής» (Κολ. γ', 1-2). Και ο ίδιος Απόστολος στην επιστολή του προς Εβραίους γράφει: «τοίνυν εξερχώμεθα προς αυτόν έξω της παρεμβολής τον ονειδισμόν αυτού φέροντες ου γάρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ. ιγ', 13-14). Όλοι οι άγιοι και ιδίως οι μάρτυρες θυσίασαν και την ζωή τους για να ζήσουν στην «μέλλουσαν» και όχι στην «μένουσαν πόλιν».

Ο ανώνυμος συγγραφέας της προς Διόγνητον επιστολής (2ος αιώνας μ.Χ.), παρουσιάζοντας την νοοτροπία των Χρι­στιανών της εποχής του, γράφει: «Πατρίδας οικούσιν, αλλ’ ως πάροικοι μετέχουσι πάντων ως πολίται, και πάνθ’ υπομένουσιν ως ξένοι πάσα ξένη πατρίς εστιν αυτών, και πάσα πατρίς ξένη... Επί γής διατρί­βουσιν, αλλ’ εν ουρανώ πολιτεύονται. Πείθονται τοίς ωρισμέ­νοις νόμοις, και τοίς ιδίοις βίοις νικώσι τους νόμους».

Ζούμε σε ιδιαίτερες Πατρίδες, τις αγαπάμε, ενδιαφε­ρόμα­στε για το σπίτι μας, αλλά δεν πρέπει η ψυχή μας να αιχμαλωτίζεται από τον σύγχρονο ταύρο του κόσμου.

Πρέπει να ζούμε την πνευματική ελευθερία από το κοσμικό σύστημα, και τελικά δεν πρέπει να μας υποδουλώνη το σκληρό και μερικές φορές απάνθρωπο πνεύμα του κόσμου.

Δεν πρέπει να μαγευόμαστε από την δική του ομορφιά, γιατί γρήγορα θα ταπεινωθούμε από την βιαιότητα και την αγριότητά του.

Ο ελληνικός μύθος της αρπαγής της Ευρώπης από τον Δία που μεταμορ­φώθηκε σε ταύρο έχει μεγάλη σχέση με την σύγχρονη πραγματικότητα, που δηλώνει ότι ο σύγχρονος «ταύρος» δεν μπορεί να γίνη Ευρώπη, όσα μέσα και αν χρησιμοποιήση, αν σπάση τον δεσμό του με την αληθινή Ευρώπη, την Ελλάδα, αλλά και το δικό μας πνεύμα πρέπει να παραμείνη ελεύθερο από την πονηρία κάθε άλογης αρπαγής.–

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ

Η συνάντηση του π.Σεραφείμ Ρόουζ με τον νεοφανή Άγιο Ιωάννη τον Μαξίμοβιτς

 Ό Ευγένιος ένιωσε αμέσως την αλλαγή. Όταν πήγαινε στις Ακολουθίες στον καθεδρικό ναό, έβλεπε το νέο επίσκοπο να συμμετέχει με όλη την καρδιά του- μερικές φορές μάλιστα, αφιέρωνε Λειτουργίες σε σχετικά άγνωστους άγιους, ειδικά δυτικοευρωπαίους. Υπήρχε κάτι απόκοσμο σ’ αυτόν τον μικροσκοπικό σκυφτό άνδρα, ό όποιος σύμφωνα με τα κοσμικά κριτήρια δεν έμοιαζε τόσο «αξιοσέβαστος».

 Τα μαλλιά του αρχιεπισκόπου Ιωάννη ήταν ακατάστατα, το κάτω χείλος του προεξείχε και είχε μια αισθητή δυσκολία στην άρθρωση πού καθιστούσε τον λόγο του σχεδόν ακατάληπτο για τούς ακροατές του. Μερικές φορές μάλιστα κυκλοφορούσε ξυπόλητος, γεγονός για το όποιο δεχόταν δριμεία κριτική.

Αντί της λαμπερής και διακοσμημένης με πολύτιμους λίθους μίτρας πού έφεραν άλλοι επίσκοποι, εκείνος φορούσε ένα καπέλο «πτυσσόμενο» και στολισμένο με εικόνες κεντημένες από τα ορφανά του. Το ύφος του ήταν μερικές φορές αυστηρό, αλλά συχνά έβλεπες να λάμπει στα μάτια του ένα παιχνίδισμα χαράς, ιδίως όταν βρισκόταν κοντά σε παιδιά.

Παρά το πρόβλημα ομιλίας του, είχε απίστευτη επικοινωνία με τα παιδιά, τα όποια τού ήταν απολύτως αφοσιωμένα. Υπήρξαν περιστάσεις πού οι κληρικοί ένιωθαν άβολα βλέποντάς τον στην μέση τής ακολουθίας, να σκύβει και να παίζει με κάποιο μικρό παιδί (ποτέ όμως μέσα στον ιερό).

Ό Ευγένιος, σχολιάζοντας μετά από χρόνια τις φαινομενικά παράξενες κινήσεις τού αρχιεπισκόπου, έγραφε: «Αν και δεν τις καταλάβαινα, διέβλεπα σ’ αυτές κάτι βαθύτερο- και μού δίδαξαν να μην είμαι ικανοποιημένος μόνο με την τέλεση τού τυπικού μέρους των ακολουθιών… ».’ Τέτοιες κινήσεις είχαν σχέση μ’ αυτό πού είναι γνωστό στην ορθόδοξη Παράδοση ως «διά Χριστού σαλότητα»: ή αποκήρυξη τής «σοφίας τού κόσμου τούτου» προς χάριν τής σοφίας τού Θεού.

Ό αρχιεπίσκοπος Ιωάννης έκρυβε πολλά περισσότερα χαρίσματα από όσα φανέρωνε το παράξενο παρουσιαστικό του. Ό Ευγένιος και ό Γκλέμπ άκουσαν από το ποίμνιο του ιστορίες που άφηναν να φανεί καλύτερα ή αφανής εν Θεώ ζωή του.

Οι ιστορίες αυτές έμοιαζαν σαν να έβγαιναν κατευθείαν μέσα από τις Πράξεις των Αποστόλων κι όμως συνέβαιναν τώρα στους εσχάτους καιρούς.

Ό αρχιεπίσκοπος Ιωάννης ήταν ένας αυστηρός ασκητής, πάντα άγρυπνος και γρηγορών ενώπιον του Θεού και αδιάλειπτα προσευχόμενος. Έτρωγε μια φορά το εικοσιτετράωρο – τα μεσάνυχτα – και ποτέ δεν ξάπλωνε σε κρεβάτι.

Τις νύχτες τις περνούσε συνήθως προσευχόμενος και όταν απόκαμε εξουθενωμένος, έκλεβε λίγες ώρες ύπνου πριν το χάραμα καθισμένος στην καρέκλα ή κουλουριασμένος στον πάτωμα στην γωνία του δωματίου, κάτω από το εικονοστάσι. Με το πού ξυπνούσε, έριχνε κρύο νερό στον πρόσωπο του και άρχιζε την Θεία Λειτουργία την όποια τελούσε ανελλιπώς κάθε μέρα χωρίς ποτέ να απουσιάζει.

Το γεγονός ότι ήταν θαυματουργός ήταν ευρύτερα γνωστό.

Οπουδήποτε κι ανελλιπώς είχε πάει – Κίνα, Φιλιππίνες, Ευρώπη, Αφρική και Αμερική – αμέτρητες θεραπείες πραγματοποιήθηκαν μέσα από τις προσευχές του. Έσωσε πολλούς ανθρώπους από επικείμενο κίνδυνο, χάρις στην πληροφορία πού του αποκάλυψε ό Θεός.

Ορισμένες φορές είχε εμφανιστεί σε ανθρώπους πού τον είχαν ανάγκη όταν, σύμφωνα με τούς φυσικούς νόμους, ήταν αδύνατο να βρεθεί κοντά τους εκείνες τις στιγμές. Επίσης τον είχαν δει στο ιερό να αιωρείται πάνω από το έδαφος στην διάρκεια της προσευχής, περιβαλλόμενος από ουράνιο φως.

Όπως σημείωσε αργότερα ό Ευγένιος, τέτοια θαύματα δεν ήταν από μόνα τους άξια προσοχής: «Όλα αυτά μπορούν εύκολα να τα μιμηθούν απατεώνες θαυματοποιοί… Στην περίπτωση του αρχιεπισκόπου Ιωάννη, όσοι πίστεψαν μέσα από εκείνον συγκινήθηκαν όχι κυρίως από τα θαύματά του, όσο από κάτι σ’ αυτόν πού μιλούσε στις καρδιές τους».

Ό Ευγένιος άκουσε ιστορίες για τη βαθύτατη συμπόνια του αρχιεπισκόπου: πώς είχε πάει στις πιο επικίνδυνες περιοχές της Σαγκάης για να σώσει παραμελημένα παιδιά από οίκους ανοχής και άλλα εγκαταλελειμμένα σε κάδους σκουπιδιών- για περιπτώσεις συναισθηματικά τραυματισμένων παιδιών πού κλείστηκαν στον εαυτό τους αφότου έγιναν αυτόπτες μάρτυρες βιαιοπραγιών, πολέμων, επαναστάσεων κι όμως άνθιζαν με μια μόνο λέξη από τα χείλη του- για τις επισκέψεις πού έκανε πάντα σε αρρώστους στα νοσοκομεία μετά από’ τις oποιες, πιστοί και άπιστοι θεραπεύονταν με τη χάρη πού ανέβλυζε από’ αυτόν για περιπτώσεις σκληρόκαρδων εγκληματιών πού ξαφνικά και ανεξήγητα ξεσπούσαν σε λυγμούς, μόλις τον έβλεπαν να τούς επισκέπτεται έναν προς έναν στη φυλακή,  και δεν τον είχαν ξαναδεί ποτέ στη ζωή τους. Συνήθιζε πάντα να κάνει βόλτες όλη τη νύχτα, σταματώντας μπροστά στα δωμάτια των ανθρώπων για να τούς ευλογήσει και να προσευχηθεί γι’ αυτούς, ενώ εκείνοι συνέχιζαν τον ύπνο τους δίχως να τον αντιλαμβάνονται.

Όπως στην παραβολή του Χριστού για τον άνθρωπο πού ρίχνει σπόρους στη γη και αργότερα βλέπει να βλασταίνουν φυτά και να μεγαλώνουν με τρόπο πού και ό ίδιος δεν ξέρει («και ό σπόρος βλαστάνη και μηκύνηται ως ουκ οιδεν αυτός» Κατά Μάρκον 4:27), έτσι οι γενναίες πράξεις αγάπης και ελέους τού αρχιεπισκόπου Ιωάννη συνέχισαν να φέρνουν αναπάντεχες ευλογίες του Θεού στις ζωές των ανθρώπων.

Έναν από’ τα παιδιά πού είχε σώσει ό αρχιεπίσκοπος από τις παραδομένες στην εγκληματικότητα τρωγλοσυνοικίες της Σαγκάης, ό Βλαδίμηρος Τένκεβιτς, ήταν τον πρόσωπο πού χρόνια αργότερα έγινε αφορμή να συναντηθούν ό Ευγένιος με τον Γκλέμπ.

Τί ωφελεί τους νεκρούς

Τί ωφελεί τους νεκρούς

Στη μετά θάνατο ζωή οι νεκροί βρίσκονται σε μια στάση αναμονής…. Σ’ αυτό το χρόνο της αναμονής, παρ΄ όλο ότι γνωρίζουν πολλά και επικοινωνούν και ποθούν τη σωτηρία, τίποτε δεν μπορούν να προσφέρουν στον εαυτό τους. Γι΄ αυτό κι έχουμε χρέος εμείς να τους προσφέρουμε βοήθεια μέσω της Εκκλησίας, για να βρουν άνεση, ανάπαυση και σωτηρία. Για το σκοπό αυτό, ο φιλάνθρωπος Θεός, πού ποτέ δε θέλει την καταδίκη και του αμαρτωλού, παραχώρησε στην Εκκλησία τα μέσα εκείνα πού ενεργώντας τα ανακουφίζονται οι κεκοιμημένοι. Τα μέσα αυτά είναι η Θεία Λειτουργία, τα μνημόσυνα, τα τρισάγια, η προσευχή και η ελεημοσύνη. Ιδιαίτερα παρέχεται άνεση και ανακούφιση στους νεκρούς όταν τελείται γι’ αυτούς η Θεία Λειτουργία, η οποία είναι η πιο ευπρόσδεκτη θυσία στο Θεό. Κατ’ αυτήν θυσιάζεται ο αγαπητός του Υιός υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.

Όταν θυσιάζεται για το Θεό ένας άνθρωπος (κι έτσι αναδεικνύεται Άγιος), σώζεται αυτός και μόνος. Στη θεία Λειτουργία θυσιάζεται ο Θεός για σωτηρία και αγιασμό όλων των ανθρώπων, του σύμπαντος κόσμου. Γι’ αυτό και η Θεία Λειτουργία αποτελεί την πιο σημαντική προσφορά υπέρ των κεκοιμημένων. Γι αυτό και η Εκκλησία όρισε να γίνονται Λειτουργίες υπέρ των πιστών. Ειδικά την τρίτη, εννάτη σαρακοστή ημέρα από την κοίμησή τους, και κατ’ επέκταση στους τρεις μήνες, στους έξι, στους εννιά και στο χρόνο και όποτε οι συγγενείς το θελήσουν. Έτσι καθιερώθηκαν τα Σαρανταλείτουργα.

Κ.Πλεύρης (Βουλευτής επικρατείας του ΛΑ.ΟΣ): «Όλα τα πρόσωπα που αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη δεν υπήρξαν»

Κ.Πλεύρης (Βουλευτής επικρατείας του ΛΑ.ΟΣ): «Όλα τα πρόσωπα που αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη δεν υπήρξαν»

Σε τηλεοπτικο μονόλογο που προβάλλεται σε ιστοσελίδα του διαδικτύου ο κ.Κ.Πλεύρης επανέλαβε τις γνωστές αντιχριστιανικές απόψεις περί Παλαιάς Διαθήκης διανθισμένες με απίστευτες ανακρίβειες, χωρίς κανέναν αντίλογο. Ο έμπειρος κ.Πλεύρης από τη στιγμή που κατάλαβε ότι ο συνομιλητής του έχει παντελή άγνοια στα Βιβλικά θέματα, άρχισε να τον βομβαρδιζει με τις γνωστές νεοπαγανιστικές μπαρούφες περί Π.Δ, Αβραάμ, Αυνάν με αποκορύφωμα να φτάσει στο σημείο να πει ότι ακόμα και ο Χριστός καταδικάζει την Παλαιά Διαθήκη(!!!) ή ότι ο Χριστός δεν ήταν Εβραίος και δεν περιετμήθη!

Επειδή το θέμα της Παλαιάς Διαθήκης όπως το παρουσιάζει η νεοπαγανιστική πλευρά έχει απαντηθεί δεν κρίνουμε σκόπιμο να ασχοληθούμε σε αυτή την ανάρτηση.  Ο αναγνώστης που θέλει να μάθει την θέση της Εκκλησίας ας διαβάσει τα εξής άρθρα:

Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του καθηγητή Νικολάου Μπρατσιώτη

http://www.egolpion.com/palaia_dia8hkh.el.aspx

Ποιοί παραμερίζουν και υποτιμούν την Παλαιά Διαθήκη;

http://www.egolpion.com/palaia_dia8iki.el.aspx

H ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Ιερεμίας Φούντας Μητροπολίτης Ι. Μ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως

http://www.egolpion.com/syggeneia_palaiasdiathikis.el.aspx

Η αυθεντία της Παλαιάς Διαθήκης

Αρχιμανδρίτη ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

http://www.egolpion.com/2B1B990D.el.aspx

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

κ. Εδμόνδου Βαλμά

http://www.egolpion.com/old_tstmnt.el.aspx

Η Π.Δ. περί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: Χριστολογικά χωρία, μεσσιανικές προφητείες

Λεωνίδου Ι Φιλιππίδου Καθηγητού και Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών

http://www.egolpion.com/5C3FEE8B.el.aspx

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού π.Δανιήλ Γούβαλη

http://www.egolpion.com/8eia_filan8rwpia.el.aspx

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως ο κ.Κ.Πλεύρης πολιτεύεται με το ΛΑ.ΟΣ, κόμμα το οποίο από την ημέρα της ιδρύσεώς του προσπαθεί να μας πείσει για τις Ορθόδοξες θέσεις του και τις σχέσεις του με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Πως λοιπόν ο ΛΑ.ΟΣ μας προτείνει, και μάλιστα στη θέση του επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας κάποιον με αντιχριστιανικές απόψεις, ασυμβίβαστες με την Ορθόδοξη Εκκλησία; Ο χριστιανός ψηφοφόρος ας είναι προσεκτικός στις επιλογές του…